Þórdís Anna Skúladóttir er önnur tveggja kvenna sem vitnuðu um kynferðislegt áreiti af höndum Þórs Þórðarsonar, lögreglumanns á Eskifirði, í réttarhöldum gegn Emil K. Thorarensen á dögunum. Hún segir að fyrr í þessari viku, síðastliðinn miðvikudag, hafi hún hringt á lögreglustöðina á Eskifirði til að ná tali af Bjarna Sveinssyni rannsóknarlögreglumanni sem væri að skoða mál tengt henni. Þá hafi Þór svarað í símann og neitaði að gefa henni samband við umræddan rannsóknarlögreglumann.  Að hennar sögn hafi Þór strax uppgötvað að hún væri í símanum og sagt henni að hún yrði að tala við sig. Þórdís segist hafa ítrekað kvartað vegna framgöngu Þórs án árangurs. Hún segir að símtalið hafi verið mjög óþægilegt í ljósi þess sem undan hefur gengið. Hún sendi í dag formlega kvörtun til lögreglustjóra umdæmisins, Inger L. Jónsdóttur, vegna atviksins. Stundin náði tali af Inger áður en Þordís Anna sendi kvörtunina og sagði lögreglustjóri að málið yrði skoða þegar til kvörtunar kæmi.

Kannast við símtalið

Í samtali við Stundina segir Þór það rétt að hann hafi svaraði í símann þegar Þórdís Anna hringdi síðastliðinn miðvikudag. „Já, kannast við það. Ég sagði henni að Bjarni væri ekki á svæðinu, ég gæti ekki hjálpa henni þar sem Bjarni væri ekki á svæðinu. Ég sagði henni að hún gæti talað við mig ef það væri eitthvað. Ég get ekki gefið henni samband við hvern sem er,“ segir Þór. Hann vildi að öðru leyti ekki tjá sig um málið og neitað að svara spurður um hvort hann hafi sýnt henni ókurteisi. 

Líkt og fyrr segir þá hringdi Þórdís Anna í lögregluna til að ná tali af rannsóknarlögreglumanni. Það mál snýst um meinta fölsun á gögnum við sölu á bíl og er málið enn í rannsókn hjá lögreglunni á Austurlandi. „Ég var að hringa í Bjarna til að fá stöðuna á því máli. Það er eitthvað sem Þór tengist ekki neitt, hann er ekki rannsóknarlögreglumaður,“ segir Þórdís Anna. Hún segir að samtalið hafi farið líkt og kemur fram í stöðufærslu hennar á Facebook. Þórdís Anna segist ekki treysta sér til að skýra nánar frá umræddu kynferðislegu áreiti. Hún segist hafa forðast að hafa samskipti við Þór.

Málið gæti varðað við lög um skyldur opinbera starfsmanna en í 14. grein þeirra laga segir: „Starfsmanni er skylt að rækja starf sitt með alúð og samviskusemi í hvívetna. Hann skal gæta kurteisi, lipurðar og réttsýni í starfi sínu. Hann skal forðast að hafast nokkuð það að í starfi sínu eða utan þess sem er honum til vanvirðu eða álitshnekkis eða varpað getur rýrð á það starf eða starfsgrein er hann vinnur við. Starfsmanni er skylt að veita þeim sem til hans leita nauðsynlega aðstoð og leiðbeiningar, þar á meðal að benda þeim á það, ef svo ber undir, hvert þeir skuli leita með erindi sín.“

Brotnaði niður í réttarsal

Forsaga málsins er að hið opinbera höfðaði mál vegna hegningarlagabrots sem felur í sér móðgun eða aðdróttun gagnvart opinberum starfsmanni gegn Emil fyrir ummæli sem hann lét falla um Þór á Facebook. Svo fór að Emil var dæmdur í héraðsdómi til að greiða 30 þúsund króna sekt í ríkissjóð innan fjögurra vikna ellegar sæta fangelsi í fjóra daga. Hann þarf enn fremur að greiða Þóri 150 þúsund krónur í miskabætur. Emil hefur áfrýjað dómunum til Hæstaréttar. Emil var dæmdur fyrir eftirfarandi ummæli um Þór: „Hefur að sögn, sent táningum og unglingsstelpum kynferðisleg skilaboð og jafnframt boðið þeim upp á „afslátt“ gegn ???“

Við réttarhöld voru tvær konur voru leiddar í vitnastúku og vitnuð þær báðar um óeðlileg samskipti við Þór. Önnur þeirra var Þórdís Anna. Hún brotnaði niður í vitnastúku þar sem Þór var staddur í réttarsal og neitað að víkja. „Þá var leidd sem vitni fyrir dóminn kona, fædd árið 1988 og búsett á Eskifirði. Var hún strax auðsjáanlega miður sín og gaf á því þá skýringu að brotaþoli sæti á áheyrendabekk. Aðspurð af verjanda hvort hún hefði orðið fyrir einhverju áreiti af hálfu Þórs svaraði hún því játandi en kvaðst ekki vilja tjá sig frekar um það. Aðspurð hvort áreitið hafi verið af kynferðislegum toga, svaraði vitnið því játandi,“ segir í dómi.

Hin konan sem bar vitni við réttarhöld sagðist hafa fundist Þór „perralegur“ og „daðrandi“. Konan hafði verið í fíkniefnaneyslu og verið nokkuð tíður gestur á lögreglustöðinni. „Í eitt skipti hafi hún og vinkona hennar verið teknar við akstur og hafi vinkonan verið tekin til yfirheyrslu, en Þór hafi sleppt henni sjálfri án frekari aðgerða, „knúsað“ hana, sagt að honum þætti vænt um hana og langaði að vera vinur hennar. Kvaðst vitnið hafa „lamast“ við þetta, orðið hrædd við hann og þótt mjög óþægilegt að mæta honum á förnum vegi eftir þetta, sem þó hafi gerst oft,“ segir í dómi.