Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra er gríðarlega öflugur stjórnmálamaður eins og allir vita.
Glæsilegt dæmi um það mátti heyra í útvarpinu rétt áðan, nánar tiltekið í Speglinum á RÚV, þar sem Arnar Páll Hauksson fréttamaður tók við hana viðtal um starfshóp ríkis og vinnumarkaðsaðila um tilhögun kjarasamninga og fleira sem ríkisstjórn Katrínar hefur nú skipað.
Arnar Páll vék meðal annars talinu að Kjararáði sem hefur hvað eftir annað að undanförnu ákvarðað æðstu embættismönnum, þar á meðal þingmönnum og ráðherrum eins og Katrínu, laun sem þótt hafa út úr öllu korti miðað við það sem gerist á almennum vinnumarkaði.
Fréttamaðurinn vísaði til þess að margir hafa farið fram á að úrskurðir Kjararáðs verði teknir til endurskoðunar og laun einhverra af silkihúfunum þar með lækkuð, og spurði:
„Ertu tilbúin að taka á því ef menn [starfshópurinn] fara að benda á að það þurfi hreinlega að vinda ofan af fyrirfram ákveðnum hækkunum?“
Þetta er einföld og skýr spurning, einkar mildilega orðuð reyndar. Arnar Páll spyr aðeins hvort hún sé tilbúin til að „taka á því“ verði gerð tillaga um lækkun launa samkvæmt Kjararáði.
Það er einfalt og sjálfsagt að svara svona spurningu bara með jái eða nei.
Það tekur um það bil eina sekúndu að segja annaðhvort já eða nei.
Og reyndar átti ég fastlega von á Katrín myndi grípa tækifærið til að sýna myndugleika og segja bara:
„Já.“
Því auðvitað hlyti hún, bæði persónulega og sem forsætisráðherra, að vera tilbúin til að „taka á því“ á einn eða annan hátt ef starfshópurinn gerir tillögu um lækkun launa hennar.
En nei.
Forsætisráðherra tók sér rétta mínútu og nákvæmlega 173 orð til að svara spurningunni.
Eða réttara sagt, hún svaraði henni alls ekki.
Svona var svar Katrínar Jakobsdóttur við hinni einföldu spurningu um hvernig HÚN sjálf myndi bregðast við:
„Við munum auðvitað bara fara yfir niðurstöður þess hóps þegar þær berast og það er ætlunin að þær berist í febrúar og ætlunin er, jú, að horfa fram á veginn, fara yfir þau lög sem nú hafa verið samþykkt, og voru samþykkt fyrir ári, en eru í raun og veru ekki enn farin að hafa áhrif á störf Kjararáðs, í ljósi þess að þeir úrskurðir sem hafa fallið síðan byggja á eldri beiðnum, þannig að það er mikilvægt að það verði farið yfir þetta fyrirkomulag og hvort að menn telji rétt að gera frekari breytingar á því, og beri þetta saman við fyrirkomulag annars staðar á Norðurlöndum þar sem við höfum ekki upplifað jafn miklar deilur og hér á landi hafa verið um kjör og laun æðstu embættismanna, og síðan er auðvitað mikilvægt að þessi hópur sem nú er að hefja störf, þar sem sitja bæði fulltrúar ríkis og aðilar vinnumarkaðarins, fari með hlutlægum hætti yfir þessa úrskurði, og skoði þá í samhengi við aðra launaþróun, þannig að það er bara verkefni hópsins.“
Katrín svarar engu um hvernig hún muni bregðast við - og var þó bara spurð hvort hún yrði tilbúin að „taka á því“.
Hún sjálf, semsagt.
En við fáum ekki að vita það.
Í staðinn kemur mas, mas, mas um að starfshópurinn muni skoða eitthvað.
Ef hún hefði ekki viljað svara spurningunni af einhverjum ástæðum, þá er það sjónarmið. Hún hefði þá bara átt að taka það fram.
En í staðinn þykist hún svara henni með þessu masi.
Í „svarinu“ er eitt alveg sérstaklega flott. Stjórnmálamenn sem vilja eyða spurningum fréttamanna og fá þá til að gleyma spurningu sinni, eða taka ekki eftir því að pólitíkusarnir svara í raun alls ekki, þeir eru meistarar í að skjóta inní mál sitt allskonar vaðli og útúrdúrum sem gera ekkert annað en eyða tíma og drepa málum á dreif.
Og það er sannkallað meistaraverk þegar Katrín fræðir Arnar Pál (seint í mónólógnum) um að í starfshópnum sitji „bæði fulltrúar ríkis og aðilar vinnumarkaðarins“.
Eins og hann eða hlustendur hafi ekki vitað það?! Viðtalið gekk allt út á það og það var þegar búið að margtaka það fram.
En þarna tókst henni að eyða 3-4 sekúndum og um leið hljóma eins og hún væri að segja eitthvað mikilvægt.
En þetta tókst reyndar hjá henni. Arnar Páll ítrekaði ekki spurninguna, þótt Katrín hafi alls ekki svarað henni.
Hvers vegna vildi hún ekki svara? Er meiningin að drekkja fyrirfram öllum hugmyndum og spurningum um mögulega launalækkun í orðavaðli og holtaþoku? Það veit ég auðvitað ekki. En hitt var augljóst:
Þessari spurningu ætlaði hún ekki að svara.
Katrín hefur þegar vakið athygli fyrir glæsileg tilþrif í pólitík, sem félagi hennar í ríkisstjórn Bjarni Benediktsson væri fullsæmdur af, sá meistari í vaðli og orðavafningum, þegar hún var spurð um stöðu Sigríðar Andersen eftir niðurstöðu Hæstaréttar.
Svar hennar í Speglinum sýnir að hún stefnir sífellt upp á við í masinu.
Athugasemdir