Það eru kosningar á morgun. Stjórnmálamenn lofa öllu fögru. Ég þrái það samt eitt að þurfa ekki að horfast í augu við þetta eða eins og Snorri Hjartarson orðaði það:
„Inn á græna skóga
Ég vil hverfa langt
langt inn á græna skóga
inn í launhelgar trjánna
og gróa þar tré
gleymdur sjálfum mér, finna
ró í djúpum
rótum og þrótt
í ungu ljósþyrstu laufi
leita svo aftur
með vizku trjánna
á vit reikulla manna.“
Já, það er komið að þessum stórkostlega tíma árs þar sem okkar álit skiptir allt í einu máli. Þegar það skiptir máli yfir hverju við tuðum á „feiskúk“, þegar okkar skoðun gæti mögulega haft áhrif á það hvort þeir fái sínar þægilegu innivinnur. Eða hvað? Eins og ég er mikill meðmælandi lýðræðis er ég orðin hálf óviss um að það sé að virka hér norður í hafi. Í það minnsta vakna ég með sístækkandi hnút í maganum.
Förum aðeins yfir málin. Fyrir rúmlega mánuði síðan kom það í ljós að forsætisráðherra hafði logið, haldið leyndu, ekki komið hreint fram. Faðir hans hafði skrifað undir meðmæli hjá barnaníðingi. Ekki nóg með það voru stjórnarliðar beinlínis að reyna koma í veg fyrir að nokkuð af þessum upplýsingum kæmu fram.
Þessi sami forsætisráðherra var í ríkisstjórninni sem hafði fallið þar á undan. Hvers vegna? Jú, vegna þess að sá forsætisráðherra hafði logið, sagt ósatt eða látið ósagt látið að hann ætti gríðarmikinn sjóð suður í Panama. Núverandi forsætisráðherra átti einmitt líka eitthvað þarna í Panama. Núverandi forsætisráðherra hefur logið að þjóð sinni oftar en einu sinni en hann er ofsagóður í að skreyta kökur. Fyrrum forsætisráðherra sem fór í frí, fer síðan aftur á þing, þó hann sjái sér ekki fært að mæta mánuðum saman. Undirtektirnar sem hann fær í flokknum sínum eru ekki nógu góðar svo að hann stofnar nýjan flokk. Hverju lofar hann okkur? Jú, peningum. Já, í þetta skiptið á að gefa okkur banka. Banka sem við erum reyndar löngu búin að borga fyrir nokkrum sinnum.
Nei, þetta er ekki farsi eftir Molière.
Á landinu er nefnilega stjórnarkreppa. Það þarf ekki að hafa tekið neina kúrsa í stjórnmálafræði, hvað þá stjórnmálaheimspeki til að sjá það að í þessu fremur litla landi geta stjórnmálamenn ekki komið sér saman um að stjórna landinu með einhverjum sóma. En nú ættum við sem erum ekki hægra megin í pólitík að vera glöð, við höfum fengið tækifæri til að sýna hvað það er sem skiptir okkur máli. Góð vinnubrögð, heiðarleiki, stefnuskrár sem leggja áherslu á menntamál, á heilbrigðismál, náttúruvernd og umfram allt lausn frá spillingu.
Samt er ég með þennan kvíðahnút því að fólk virðist falla endalaust fyrir fagurgala ríkra karla sem kunna að skreyta kökur með sykurmassa eða teikna upp útlenska hesta.
Hvað hafa þeir svo fært okkur hingað til með sviknu loforðum sínum?
„Þeir náðu að auka kostnaðarþátttöku sjúklinga það mikið að ég þori ekki einu sinni að láta mig dreyma um að fara í krabbameinsskoðun.“
Nú, þeir náðu að auka kostnaðarþátttöku sjúklinga það mikið að ég þori ekki einu sinni að láta mig dreyma um að fara í krabbameinsskoðun. Hins vegar fær sjúkrahúsið engan veginn nóg af fé svo þeir hafa neyðst til að opna á einkavæðingu. Úps! Það má ekki gleyma að allra versti menntamálaráðherra Íslandssögunnar tókst að stytta framhaldsskólanna niður í þrjú ár. Sem jú þýðir að börnin okkar verða á svipuðum aldri og erlendir félagar sínir þegar þeir fara erlendis í nám. Hins vegar var það svo illa gert og óúthugsað að börnin fá til dæmis helmingi færri stundir í að læra tungumál. Sem þýðir að þau fara kannski erlendis ótalandi heimskingjar en engar áhyggjur því að námslánakerfið er nú þannig vaxið að það er í raun ómögulegt að fara erlendis til náms! Forgangsmálið í stefnu Sjálfstæðisflokks í menntamálum er að „auka skilvirkni á grunn- og framhaldsskólastigi og fjölga sjálfstætt starfandi skólum”. Í stað þess að auka skilvirkni ákváðu þeir sem sagt að skerða nám til muna og hvað er þá næsta skref, nú einkavæða auðvitað. En Það hefur aldrei talist góður kostur fyrir valdagráðugt fólk að þjóð sé vel upplýst.
Ekki nóg með það, heldur settu Sjálfstæðismenn skatta á bækur og byrjuðu með matarskatt. Já, ég veit, signið ykkur, Sjálfstæðismenn hækka skatta. Á þessu pínulitla málsvæði þá ætti það að vera dauðasynd að setja skatt á bækur. Þeir sviku þar með eitt elsta kosningaloforð sitt. Í útvarpinu í hljóma auglýsingar, „kjósið okkur, við lækkum skatta“. Einmitt það já, jú þeir lækka gjöld og skatta á útgerðamenn og hátekjumenn. „Við hækkum laun“ Einmitt það, þeir hækkuðu laun en lækkuðu allar bætur og hækkuðu ekki persónuafslátt.
Sjálfstæðisflokknum hefur eins síns liðs tekist að búa til nýja stétt á Íslandi, fátækt fólk. Fólk sem hefur ekki efni á að vera veikt, sem hefur ekki efni á veikum börnum, fólk sem hefur ekki efni á að kaupa úlpur eða bækur fyrir börnin sín, fólk sem getur ekki stutt börnin sín í gegnum menntaskóla eða farið til tannlæknis.
Þeir hafa fundið hamingjuna í Panama en sjá sér ekki fært að deila henni með öðrum.
Ég vona svo innilega að ég þurfi ekki að skammast mín jafn mikið og undanfarin ár þegar ég les heimspressuna eftir helgi.
Athugasemdir