Einhvern tíma - já, bara fyrir tveim mánuðum, þá er víst að stuðningsmenn VG hefðu farið mikinn á samskiptamiðlunum.
Þeir hefðu þá verið nýbúnir að lesa bók Karls Th. Birgissonar, Hinir ósnertanlegu, um Bjarna Benediktsson og fjármálavafninga hans og fjölskyldu þeirrar sem hann tilheyrir.
Og reyndar ekki bara um fjármálavafninga fjölskyldunnar, heldur líka ýmislegt annað sem þetta fólk hefur tekið sér fyrir hendur.
Og fyrir þessum tveimur mánuðum, þá hefði stuðningsmönnum VG fundist - eins og mér núna - að bókin væri aldeilis sjokkerandi samantekt á gróðabralli fjölskyldu sem er eiginlega orðin eins og nýr Kolkrabbi í íslensku samfélagi.
Það er eiginlega ömurlegt að lesa þessa bók og hugsa svo til þess að íslenskir kjósendur skuli hafa treyst Bjarna Benediktssyni - með allar þessar byrðar á bakinu - fyrir opinberum embættum í þessu landi!
Og það embættum fjármálaráðherra og forsætisráðherra!!
Jesús minn! - þetta hefðu stuðningsmenn VG haft yfir með mér ... fyrir tveim mánuðum.
Karl Th. er náttúrlega þaulvanur blaðamaður og kann svo sannarlega að rekja þessa sögu þannig að skiljanlegt er og jafnvel spennandi - meira að segja þó maður viti með hvaða ósköpum bókin endar:
Hin ömurlega uppreistarmáli.
En nú hefur VG af einhverjum dularfullum ástæðum tekið sér fyrir hendur að hvítþvo Bjarna og allt hans fólk, og á Facebook og víðar hafa stuðningsmenn VG ekki minnst á spillingu eða vafasamt fjármálavafstur síðan Katrín Jakobsdóttir myndaði ríkisstjórn sína.
Og þessir sömu stuðningsmenn, svo áhugasamir sem þeir þó voru fyrir aðeins tveim mánuðum um samfélag og spillingu, auðvald og yfirgang, þeir eru nú allir bara farnir að spjalla um frímerkjasöfnun.
Eða eitthvað viðlíka.
Engum virðist alla vega hafa dottið í hug að lesa bókina hans Kalla.
Athugasemdir