Tómasi Jónssyni Metsölubók lýkur á draumkenndum kafla þar sem sögumaður verksins, og aðalpersóna, virðist orðinn þríeinn eins og Guð eða Bakkabræður og velkist um úti á reginhafi á bátnum Katrínu (hann segir að sálin í sér heiti Katrín). Og kominn um borð í björgunarbát tekst honum – eða er það Hermanni? – að hugsa eina lokahugsun:

ég kalla norðurljósin regnboga næturinnar

Þannig má lýsa mörgum skáldverkum Guðbergs Bergssonar. Þau eru regnbogar næturinnar: athyglinni er beint að myrku hliðinni á íslenskri menningu, sýnt hvernig sú hlið á sér líka sinn ljósagang og sína fegurð um leið og allt sem dagsljósinu tilheyrir, hin opinbera svið daglegs lífs, er skoðað í því ljósi. Öllu er umsnúið. Allt verður hinsegin. Guðbergur skrifaði hinsegin bókmenntir löngu áður en það hugtak varð til. Verk hans upp úr miðjum sjöunda áratugnum – TJM, Ástir samlyndra hjóna, Anna, Hermann og Dídí, Það sefur í djúpinu og Það rís …