Matarmenningu Ítala má rekja til Rómverja til forna. Þistilhjörtu, baunir, kál, steinselja, melónur og epli ásamt vínum, ostum og kjöti var algeng fæða hjá Rómverjum. Þeir þróuðu síðan uppskriftir að réttum sem við njótum enn góðs af, eins og til dæmis ostaköku og ommelettu. Seinna fóru þeir einnig að nota hráefni eins og kartöflur, tómata, paprikur og maís.

Hvert hérað hefur sinn stíl

Ítalskur matur snýst um svo margt, ekki aðeins spaghetti og pizzur. Sá matur sem er þekktastur undir þeim formerkjum að vera ítalskur kemur einna helst frá miðju landsins. Á norður Ítalíu er hins vegar mikið um fisk, kartöflur, pylsur, svínakjöt og mismunandi tegundir osta. Þar eru pastaréttir líka algengir, oft með tómötum eða fylltu pasta, sem og polenta og risotto. Í suðri gegna tómatar mikilvægu hlutverki, þar sem þeir eru annað hvort notaðir ferskir eða í sósu. Réttirnir þar innihalda oft kapers, papriku, ólífur, hvítlauk, þistilhjörtu, eggaldin og ricotta. 

Hvert hérað hefur sinn stíl við val á hráefnum og eldunaraðferðum. Eins getur sama uppskriftin verið til í gjörólíkum útgáfum frá sama héraði. En því hefur engu að síður verið haldið fram að risotto sé best í Mílanó, tortellini í Bologna og pizzurnar í Naples. Kannski er það einföldun til að einfalda ferðamönnum lífið.