Eftir að fjendur Júlíusar Caesars, einræðisherra í Róm, myrtu hann árið 44 f. Kr. urðu hæstráðendur í ríkinu fertugur herforingi hans, Markús Antoníus, og Oktavíanus, tvítugur systurdóttursonur hans. Þeir réðu niðurlögum morðingja Caesars en síðan mátti öllum vera ljóst að til uppgjörs millum þeirra kæmi fljótlega.
Og þar kemur Fúlvía til sögunnar, sú skörungskvinna og ektafrú Antoníusar. Um ævi hennar fram undir þetta fjallaði ég í síðustu flækjusögu en þar var komið í sögunni að Fúlvía sat í Rómaborg og gætti hagsmuna eiginmannsins meðan Antoníus fór í austurveg að kanna hvernig landið lá og hvort vænlegt væri að leggja í herferð ennþá austar eða gegn hinum viðsjálu Pörþum sem sátu Mesópótamíu eða Írak og sjálfa Persíu er nú heitir Íran.
Ef Antoníus ynni góðan sigur á Pörþum yrði orðstír hans í Róm slíkur að stráklingurinn Oktavíanus fengi ekki rönd við reist – og hafði strákur þó reynst óvenju glúrinn og …
Athugasemdir