Merkilegt er að fylgjast með viðbrögðum við lögregluaðgerðum lögreglustjórans á Norðurlandi eystra. Svo er að sjá sem hörð viðbrögð við upphaflegri ákvörðun Páleyjar Borgþórsdóttur um að gera fjóra blaðamenn að sakborningum hafi komið ýmsum hlutaðeigandi á óvart.
Málið snertir Samherja og í ljósi þess að Samherji á kannski meir undir högg að sækja en áður vegna Verbúðarinnar, þar sem undirstöður gjafakvótakerfsins koma ágætlega fram, þá var ákveðið að grípa til hinna breiðu spjóta og Bjarni Benediktsson fjármálaráðherra og formaður stærsta stjórnmálaflokks lands stökk fram á Facebook eða Twitter og gerði lítið úr áhyggjum manna vegna málsins.
Og gerði lítið úr blaðamönnunum.
Ekki einu sinni heldur tvisvar.
Og finnist nú einhverjum orðalagið „þá var ákveðið“ heldur hraustlegt, þá skal enginn ljúga því að mér að Bjarni Benediktsson, sem lætur (og yfirleitt með réttu) nærri allar uppákomur í samfélaginu fram hjá sér fara á Facebook, að hann hafi bara einn og án ráðgjafar ákveðið sísona að henda þessum tveim statusum útí kosmosið.
Um Facebook-pistla hans var að sjálfsögðu tekin yfirveguð pólitísk ákvörðun, það liggur í augum uppi.
Þetta voru skilaboð til hjarðarinnar um hvaða afstöðu ætti að taka.
Og litlu lömbin í hjörðinni jörmuðu í kór.
Það hefur satt að segja verið lærdómsríkt — en ögn sorglegt — að fylgjast með þessu.
Bæði gildir diklar og hvurjir aðrir vonarpeningar raða sér upp við jötuna og jarma.
„Sjálfhverfir þessir blaðamenn ... hahaha!“
Og því miður er ekki síður lærdómsríkt hverjir þegja þunnu hljóði.
Athugasemdir