Ég skal viðurkenna að ég átti bágt með að hafa mikinn áhuga á vistaskiptum Birgis Þórarinssonar til að byrja með.
„Þeir einir munu vera,“ eins og Mörður Valgarðsson sagði í Njálu, „að eg hirði aldrei þó að drepist.“
Ég grét sem sé bálför Miðflokksins þurrum árum, svo ég vitni nú líka í Þökk tröllkonu (eða öllu heldur Loka Laufeyjarson).
En eftir því sem meira hefur komið í ljós um burtför Birgis, þá virðist málið hafa almennara gildi en ætla mátti í fyrstu.
Því nú þegar óheiðarleiki Birgis er öllum augljós, þá er spurningin sú sem hér var sett í fyrirsögn: Er í lagi að ljúga sig inn á þing?
Og í tilfelli Sjálfstæðisflokksins: Er í lagi að taka við þingmanni sem hefur logið sig inn á þing og haft kjósendur að ginningarfíflum?
Og ef þetta er hvort tveggja í lagi — hefur þá ekki enn ein stoðin fokið undan „virðingu Alþingis“ sem svo er nefnd á hátíðarstundum?
Það sem komið er í ljós um vistaskipti Birgis er þetta:
Hann — sem hefur látið mála sig á altaristöflu sem sérstakan lærisvein Jesúa frá Nasaret — hann var búinn að ákveða fyrir kosningar að yfirgefa Miðflokkinn og ganga til liðs við Sjálfstæðisflokkinn.
Það eru í sjálfu sér augljós og vísvitandi svik við kjósendur og ekki bara kjósendur Miðflokksins, heldur alla kjósendur. Það setur gervalla kosningabaráttuna í nýtt samhengi að vita nú að einn frambjóðandi sigldi meðvitað undir fölsku flaggi og ætlaði sér annað en hann lét í veðri vaka.
Birgir hefur að vísu reynt að halda því fram að það hefðu einmitt verið svik við kjósendur hans að láta þá vita fyrirfram að hann ætlaði að svíkja lit, eða jafnvel draga sig af lista Miðflokksins, því þá hefðu þeir ekki fengið tækifæri til að kjósa hann á þing, en þetta er svo heimskulegur og raunar siðlaus þvættingur að það er varla orðum að honum eyðandi.
Kannski einhver fimm ára væri til í að gútera þetta ef hann fengi brjóstsykur með, en þetta er ekki fyrir fullorðið fólk.
Allar skýringar sem Birgir hefur nefnt fyrir vistaskiptunum eru augljós lygi.
Klausturmálið var löngu útkljáð innan Miðflokksins og Birgir galt þess ekki lengur á nokkurn hátt að hafa lýst andúð á hegðun félaga sinna á fylleríinu margfræga.
Andóf félaga Birgis gegn honum fimm dögum fyrir kosningar er líka augljós tylliástæða. Þar virðist hafa verið um að ræða einhverjar hugleiðingar einhvers um eitthvað og mættu nú margir hætta í sínum stjórnmálaflokki ef slíkt væri talið frágangssök.
(Hér er svo komið á daginn hvað um var að ræða. Orðið tittlingaskítur nær ekki einu sinni yfir þetta.)
Nei — augljós sannleikurinn er auðvitað sá að Birgir vildi halda áfram á þingi (laun=vel á aðra milljón á mánuði) en vildi líka komast í skjól og kjötkatla Sjálfstæðisflokksins. Hann vissi að Sjálfstæðisflokkurinn myndi aldrei setja hann ofarlega á framboðslista fyrir kosningarnar, svo hann þóttist halda sínu striki í Miðflokknum.
Ekki nóg með það, heldur gabbaði hann fjölda fólks til að vinna ómælt starf fyrir Miðflokkinn í kosningabaráttunni, laug að því öllu saman alveg blákalt og náði að lokum að komast á lúnum öxlum þessa fólks inn á þing og fær því launatékka sinn áfram.
Ég er ekki stuðningsmaður Miðflokksins en meðferð Lyga-Birgis á þessu fólki er auðvitað svívirðileg og ekkert annað.
Svo skrifar Birgir grein í Morgunblaðið („ég, ég, ég, ég“) og fer í viðtöl um vistaskiptin og þar lýgur hann upp á varaþingmann sinn um að hún ætli að fylgja honum yfir í Sjálfstæðisflokkinn.
Sem Erna Bjarnadóttir þvertók fyrir þegar hún hafði loks jafnað sig á áfallinu og kom fram í viðtali á Bylgjunni í morgun.
(Nú kann að vera að Erna hafi gefið Birgi ádrátt um þetta. En hún virðist alls ekki hafa verið ákveðin þegar HANN tilkynnti um vistaskipti hennar.)
En altént — þetta tókst hjá Birgi. Hann komst á þing og ég og við öll munum taka þátt í því næstu fjögur árin að borga honum vel á aðra milljón á mánuði fyrir „afrekið“.
Nú er vissulega misjafn sauður í mörgu fé á Alþingi og hefur svo alltaf verið. En að þingmaður ljúgi sig svo blákalt inn á þing, það er ekki bara minnkun fyrir hinn „sannkristna“ Birgi Þórarinsson („þú skalt ekki bera ljúgvitni gegn náunga þínum“) heldur fyrir Alþingi allt.
Og auðvitað alveg sérstaklega fyrir Sjálfstæðisflokkinn.
Það má fyrirgefa Sjálfstæðismönnum þótt þeim hafi í fyrstu líkað hugmyndin um að bæta við sig einum þingmanni, ekki síst af því flokkurinn hlaut í raun ömurlega kosningu í september — næstverstu kosningu sína í sögunni! — og hlýtur því að eiga undir högg að sækja í stjórnarmyndunarviðræðum.
En að íhuguðu máli hlýtur að vera dálítið skrýtið fyrir þingflokk Sjálfstæðisflokksins hafa siðferðilegt svarthol eins og Birgi Þórarinsson sitjandi framvegis úti í horni á þingflokksfundum.
(Burtséð frá skoðunum hans ýmsum!)
Ef það bætist svo við, sem Erna Bjarnadóttir gefur til kynna í viðtalinu á Bylgjunni (sjá hér), að Sjálfstæðismenn hafi í rauninni lagt að bæði Birgi og henni sjálfri að svíkja kjósendur sína, þá fer nú samt svartholið að gleypa sig fleira í því herbergi.
Athugasemdir