Nú er ég vissulega ekki aðdáandi Katrínar Jakobsdóttur sem forsætisráðherra. Umfram allt finnst mér að hún hefði aldrei átt að mynda þessa ríkisstjórn og færa Sjálfstæðisflokknum (sem var í úlfakreppu 2017) nýtt líf. Og hún hefur látið alltof margt sitja á hakanum í nafni „stöðugleika“ (Sjálfstæðisflokksins) og „sáttar“ (við Sjálfstæðisflokkinn) og í tali hefur hún verið alltof gefin fyrir almenna loðmullu.
Ég hef hins vegar ekki staðið Katrínu að beinum valdhroka. Þvert á móti hefur hún alla jafna lagt sig fram um að vera alþýðleg og vingjarnleg í fasi. En það breyttist nokkuð snarlega fyrir örfáum dægrum þegar Katrín var spurð út í kröfur frá Gunnari Smára Egilssyni og fleirum um að ríkisstjórn bæði þjóðina afsökunar á „kolrangri sóttvarnarstefnu“ sem hafi leitt til núverandi ástands – aðeins örfáum vikum eftir að lýst var með pomp og heilmikilli prakt yfir sigri í stríðinu við kórónaveiruna.
Og aðspurð um þetta af fréttamanni …
Athugasemdir