Það sem gerðist á togaranum Júlíusi Geirmundssyni er svo ótrúlegt að mann setti bókstaflega hljóðan yfir lýsingunum, sem komu fram hjá Verkalýðsfélagi Vestfirðinga í gær.
Og svo hérna, og ennfremur hér.
Menn voru orðnir alvarlega veikir um borð. Stóð bara til að aka þeim í Ígultjörn?
Ef marka má þessar lýsingar (og það er því miður full ástæða til að telja þær sorglega sannferðugar), þá sýnist mér það sé varla þörf á „að fara yfir málið til að kanna hvort þarna hafi verið um refsivert athæfi að ræða“ [leturbreyting mín].
Það virðist einfaldlega svo augljóst að þarna hafi verið um að ræða vísvitandi og kaldrifjað skeytingarleysi um líf og heilsu skipverja.
Og skipstjóri tekur sér það vald að banna skipverjum sínum að segja frá því sem þarna var að gerast!!
Menn sem viljandi stofna öðrum í hættu, þeir hljóta að eiga yfir höfði sér fangelsisdóm.
Og þetta þarf að rannsaka gaumgæfilega og nú þegar.
En svo er annað, sem líka þarf að skoða.
Hvernig í ósköpunum gat það gerst að sjómennirnir um borð í Júlíusi Geirmundssyni tóku mark á þeirri skipun skipstjóra síns að það væri „bannað“ að láta vita af lífshættunni sem skipverjar voru greinilega í?
Hafa útgerð og skipstjórar slík heljartök á áhöfnum skipa sinna að skipverjum þyki bara eðlilegt að þeim sé bannað að láta vita af því að þeir séu í lífshættu?
Hvar var eiginlega að gerast þarna?
Athugasemdir