Nú sker ég netin mín nefnist þriðja ljóðverkið sem þær Sunna Dís Másdóttir, Fríða Ísberg, Þórdís Helgadóttir, Ragnheiður Harpa Leifsdóttir, Melkorka Ólafsdóttir og Þóra Hjörleifsdóttir semja í sameiningu undir hinu forvitnilega nafni Svikaskáld. Í fyrstu bók skáldanna fengu þær innblástur af svikaraheilkenninu sem þær tengdu allar við og í annarri bókinni könnuðu þær birtingarmyndir kvenleikans. Í þetta sinn fær kerlingin sinn verðskuldaða sess. 

Sunna: Það er eitthvað sem konur óttast hræðilega, að vera kerlingar. 

Þóra: Kerling er skammaryrði, enda búið að segja við mann frá því maður var pínulítil stelpa: Ekki vera kerling!   

Sunna: Já, bæði í þeim skilningi og líka þeim, að maður eigi alls ekki að eiga flíspeysu. Við skrifuðum bókina á sumarsólstöðum í Flatey. Þar fórum við að tala um hvað það er ógeðslega frelsandi að vera kerling.

Fríða: Og um það hvað kerlingar eru yndislegar. 

Sunna: Já. Kerlingar láta hluti gerast og leggja sig þegar …