„Af hverju er enginn svona á Íslandi annar en ég, mamma?“ er ein af þeim spurningum sem Hekla, sextán ára stelpa frá Dalvík, hefur reglulega spurt mömmu sína að á undanförnum árum. Það er ekki skrýtið að hana sé farið að lengja eftir svörum og því að einhver skilji það sem hún er að ganga í gegnum. Í fjögur ár hefur henni blætt um augu og eyru, auk þess semhún kastar upp blóði og þá hefur reglulega liðið yfir hana.
Þær mæðgur búa í notalegri íbúð í fallegu húsi á Dalvík, ásamt Kötlu, sem er eldri systir Heklu. Ég banka upp á hjá þeim á fallegum en ísköldum laugardagseftirmiðdegi. Það er notaleg stemning og hlýtt inni hjá þeim, gott að komast inn úr kuldanum. Úr útvarpinu ómar lág tónlist og við setjumst niður í stofunni. Hekla lítur út og kemur fram eins og ósköp venjuleg stelpa í 1. bekk í …
Athugasemdir