„Það er gaman að takast á við hið ómögulega, að sameina í eitt tvo staði, fjarri hvor öðrum.  Í öllum þessum verkum er ég einmitt að leika mér með þetta. Ísland og Bandaríkin, Bandaríkin og Brasilía.  Að einhverju leyti þá er áhugi minn á svona staðrænum samruna, tengdur minni eigin sögu, sem Íslendingur í fjarlægu landi, en upp á síðkastið hafa það kannski verið efnin og formin sjálf og staðaruppruni þeirra sem hafa orðið að aðalatriði.  Timbur og pappír frá Brasilíu, íslenskur jarðleir og hús í Hlíðunum.“

Þegar Katrín dvelur erlendis er hún oft spurð um hvað skýri þá miklu grósku sem hefur verið á Íslandi síðustu áratugi í listum. Hvernig svona lítil þjóð getur átt svona marga frábæra listamenn. Algengt sé að það sé sett í samhengi við villta náttúruna og sérstök náttúrutengsl eyjarskeggja. „Það eimir eftir af þessari gömlu hugmynd sem aldrei hefur verið raunhæf, að …