Í könnun sem BHM gerði fyrir Ljósmæðrafélag Íslands í síðasta mánuði kemur fram að 85 prósent þeirra segja öryggi mæðra hafa verið stofnað í hættu einhvern tímann á síðustu sex mánuðum. Hlutfallið var lægra á meðal þeirra ljósmæðra í dagvinnu, eða 72 prósent, en nánast allir svarendur, 93 prósent, svöruðu að upp hefði komið aðstæður í vaktavinnu þar sem mönnun var ekki næg til að tryggja lágmarksöryggi sjúklinga. Þá svaraði tæpur helmingur, alls 48 prósent, því til að þessi staða sé að koma upp oftar en áður og af þeim hópi sem telur svo vera er 61 prósent í vaktavinnu.
Samkvæmt niðurstöðum könnunarinnar hefur þriðja hver ljósmóðir íhugað að hætta störfum á síðustu tveimur árum. Þær ástæður sem fyrst og síðast eru nefndar eru mannekla, of mikið álag og óánægja með styttingu vinnuvikunnar í vaktavinnu.
Alls sögðust þrjár af hverjum fjórum ljósmæðrum upplifa álagið í starfi sínu vera annað hvort mikið eða of mikið og 70 prósent aðspurðra sagði að það hefði aukist frá því sem áður var, sérstaklega hjá þeim sem starfi í vaktavinnu.
Óánægja með styttingu vinnuviku sem eykur álag
Í flestum kjarasamningum sem voru undirritaðir veturinn 2019 til 2020 var kveðið á um heimild til að gera breytingar á skipulagi vinnutíma og stytta vinnuvikuna í að minnsta kosti 36 virkar vinnustundir á viku, en í tilfelli vaktavinnufólks er stytting niður í 32 stundir möguleg. Yfirskrift þessara breytinga er „Betri vinnutími“.
Launamyndun vaktavinnufólks breyttist við þetta og tók meira mið af vaktabyrði en áður. Vaktaálagsflokkum fjölgaði og nú er greiddur er sérstakur vaktahvati sem tekur mið af fjölda og fjölbreytileika vakta.
Í tilkynningu frá BHM vegna könnunarinnar, sem náði til 300 ljósmæðra á landinu öllu og var svarað af 70 prósent þess hóps, er vakin sérstök athygli á því að rúmlega helmingur ljósmæðra í vaktavinnu hjá ríkinu, 54 prósent, telur starfsaðstæður hafa versnað með tilkomu „Betri vinnutíma“ en aðeins 30 prósent telja starfsaðstæður hafa batnað. „Mikil ánægja er með betri vinnutíma meðal ljósmæðra í dagvinnu en óánægja í vaktavinnunni tengist helst svokölluðum „vaktahvata“ og neikvæðum áhrifum styttingarinnar á sveigjanleika í starfi.“
Athugasemdir