Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 5 árum.

Pönksafnið minnti Chris á gamla tíma með Iggy Pop

Chris Err­ing nýtti milli­lend­ingu í að upp­fylla drauma­ferð sína til Ís­lands.

Var ekki búið að finna upp orð yfir pönkið Chris stýrði tónleikaferðalagi Iggy Pop á árunum 1974 til 1975.

Fólkið hérna er alveg yndislegt. Vingjarnlegt, opið og skemmtilegt. Fólkið frá mínum slóðum á Nýja-Englandi, það getur alveg verið vingjarnlegt en það er ekki opið og hlýtt eins og hérna. Þetta er búið að vera frábært, allir sem við höfum hitt búnir að vera hjálpsamir og góðir við okkur. 

Mér fannst mjög áhugavert að sjá pönksafn ofar í götunni, ég hef ekki séð svona áður. Ég er ekki enn búinn að kíkja þangað en það væri gaman að sjá hvernig þetta lítur út. Það minnti mig á þegar ég var með Iggy Pop í gamla daga.

Ég stýrði tónleikaferðalagi þeirra fyrir Raw Power-plötuna frá 1973–1974, sem var frekar goðsagnakenndur túr. Á þeim tíma vissum við ekkert að við værum að spila pönk, það var ekkert búið að finna upp orðið „pönk“. Iggy sjálfur sagði það seinna meir að honum hafi verið illa við hugtakið „pönk“. En það skiptir kannski ekki …

Kjósa
0
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir.
Tengdar greinar

Fólkið í borginni

„Ætli ég hafi ekki verið 12 ára þegar kýrnar voru seldar“
Fólkið í borginni

„Ætli ég hafi ekki ver­ið 12 ára þeg­ar kýrn­ar voru seld­ar“

Ríkey Guð­munds­dótt­ir Ey­dal er safn­fræð­ing­ur og starfar á Borg­ar­sögu­safn­inu í Að­alstræti. Hún er Reyk­vík­ing­ur í húð og hár en býr að þeirri reynslu að stunda bú­skap í sveit með ömmu og afa. Ríkey var tólf ára þeg­ar kýrn­ar á bæn­um voru seld­ar á næsta bæ og amma og afi hættu bú­skap. Ömmu henn­ar fannst erfitt að hætta að sinna dýr­um dægrin löng og dó sjálf stuttu eft­ir að kött­ur­inn á bæn­um dó.
Í sextíu ár hef ég spurt mig hvað ég ætla að verða þegar ég verð stór
Fólkið í borginni

Í sex­tíu ár hef ég spurt mig hvað ég ætla að verða þeg­ar ég verð stór

Sæmund­ur Andrés­son er svo­kall­að­ur þús­und­þjala­smið­ur enda veit hann ekki enn eft­ir sex­tíu ára lífs­göngu hvað hann ætl­ar að verða þeg­ar hann verð­ur stór. Hann spurði sig að þessu sem barn og fann aldrei svar og hef­ur því bæði gert við hitt og þetta, smíð­að leik­mynd­ir, lært að verða bak­ari, unn­ið sem skósmið­ur og sem leik­ari, nú síð­ast í upp­setn­ingu á eig­in verki, Heila­blóð­fall, um reynslu hans og eig­in­konu hans að tak­ast á við það þeg­ar hún fékk heila­blóð­fall.

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár