Heilbrigðiskerfið á Íslandi er aðþrengt. Sumir myndu kannski segja að það sé í útrýmingarhættu. Það líður allavega ekki sú vika sem við lesum ekki fréttir af byggingum í niðurníðslu, tækjaskorti, úreltum lyfjum, biðlistum, plássleysi og starfsfólki sem er að kikna undan álaginu. En sumt er gott og mig langar til þess að nota tækifærið og koma út úr skápnum með ást mína á Heilsugæslunni.
Ég og fjölskyldan mín erum það sem mætti kannski kalla stórnotendur. Ég þori næstum því að hengja mig upp á að á síðustu fjórum árum hefur ábyggilega ekki liðið sá mánuður sem einhver í fjölskyldunni hefur ekki heimsótt Heilsugæsluna í Miðbæ. Eftir að hafa eignast tvö börn með tilheyrandi mæðravernd, ungbarnavernd, eyrnabólgum, astma og flensum (og eru þá ótaldir þeir kvillar sem stundum herja á okkur foreldrana) þá erum við farin að verða ansi heimavön á Vesturgötu 7. Ég var allavega mjög fljót að læra símanúmerið utan að (það er 585 2600, fyrir áhugasama).
Við gætum eiginlega ekki verið ánægðari með heilsugæsluna okkar. Það er alltaf tekið vel á móti okkur, börnin eru látin njóta vafans og fá skoðun strax, alveg sama hvort við eigum bókaðan tíma eða ekki og stærstur hluti þjónustunnar er ókeypis. Svo er aldrei gert lítið úr áhyggjum okkar þótt við hringjum kannski vandræðalega oft og spyrjum misgáfulegra spurninga eins og fleiri nýbakaðir foreldrar gera vafalítið. Læknirinn okkar og ljósmæðurnar halda vel utan um okkur, veita persónulega þjónustu og fylgja öllum málum eftir svo okkur líður eins og það sé um okkur hugsað.
Þannig að, takk fyrir mig og mína. Við kunnum að meta það.
P.S. Ríkisstjórn, það er bannað að nota þennan pistil sem einhverja réttlætingu á því að gera ekki neitt til þess að bæta heilbrigðiskerfið. Bara þó að það sé eitthvað sem virkar þá þýðir það ekki að þið þurfið ekki að hysja upp um ykkur brækurnar og hunskast til að slökkva eldana sem loga annars staðar.
Athugasemdir