Þegar þetta er skrifað laust fyrir hádegi á miðvikudegi var Finnur Vilhjálmsson rétt að ljúka við að flytja sinn skýra og greinargóða fyrirlestur um aðkomu Hauck & Anhäuser að einkavæðingu Búnaðarbankans. Nú eru hann og Kjartan Bjarni Björgvinsson, formaður rannsóknarnefndarinnar, að svara spurningum fréttamanna.
Og merkilegast þykir mér það sem ég hafði ekki áttað mig á áður, að þegar rannsóknarnefnd var skipuð í málinu, þá var þegar ákveðið að niðurstöður hennar gætu ekki orðið tilefni sakamálarannsóknar, þar sem aðeins einn maður var skipaður í hana, en ekki þrír – eins og þá hefði þurft.
Kjartan Bjarni var sem sagt í rauninni nefndin, en Finnur starfsmaður hennar.
En eins og venjulega í þau alltof fáu skipti þegar hin íslenska spilling kemur upp á yfirborðið, þá situr maður sem lamaður og reynir að ákveða hvort maður eigi heldur að æpa á köttinn og rífast aðeins á Facebook eða láta duga að bifast af kuldahlátri, og halda svo áfram – leyfa spillingaröflunum að éta innan úr samfélagi okkar meðan við stærum okkur af því að búa í óspilltu þjóðfélagi.
Er eitthvað annað hægt að gera?
Ójá, það er hægt að gera. Það er hægt að ætlast til þess að Alþingi reki af sér slyðruorðið og fari að eigin ályktun sem samþykkt var þann 12. nóvember 2012 en hún kvað á um að skipa skyldi þriggja manna rannsóknarnefnd til að skoða sölu á hlut ríkisins í Fjárfestingarbanka atvinnulífsins, Landsbankanum og Búnaðarbankanum. Í ályktuninni sagði meðal annars að rannsóknarnefndin skyldi taka „til umfjöllunar þá stefnu og viðmið sem lágu til grundvallar einkavæðingu bankanna og að hve miklu leyti þeim var fylgt í ákvarðanatöku og framkvæmd einkavæðingarinnar. Nefndin upplýsi nánar um undirbúning og framkvæmd á sölu eignarhluta ríkisins í umræddum bönkum, m.a. í því skyni að skýra ábyrgð ráðherra og annarra sem komu að sölunni.“
Það er kannski einmitt ástæðan fyrir því að máttarvöldin á Alþingi hafi hingað til komið í veg fyrir skipan rannsóknarnefndarinnar, að henni er sérstaklega ætlað að skýra hina pólitísku ábyrgð, sem þeir Kjartan Bjarni og Finnur Vilhjálmsson töldu greinilega utan við sitt verksvið.
Þeir einir geta haft eitthvað á móti almennilegri og ítarlegri rannsókn á allri einkavæðingu bankanna sem hafa eitthvað að fela. Í því sambandi minni ég á þau orð sem Steingrímur Ari Arason viðhafði þegar hann sagði sig úr einkavæðingarnefnd Davíðs Oddssonar og Halldórs Ásgrímssonar þegar gengið var að tilboði Samsons í Landsbankann og sagði:
„Ég hef setið í framkvæmdanefnd um einkavæðingu frá 1991 og hef aldrei kynnst öðrum eins vinnubrögðum.“
Því miður hvarflar að mér að Bjarni Benediktsson forsætisráðherra sé ekki líklegur til að ganga í að umrædd rannsóknarnefnd verði skipuð. Enda heyrir það svo sem ekki undir hann.
Þetta er mál Alþingis og í forsetastóli Alþingis situr Unnur Brá Konráðsdóttir.
Hún hefur vonandi bein í nefinu til að fara að skýrum vilja Alþingis árið 2012 sem ég trúi ekki að Alþingi 2017 mundi voga sér annað en fallast á.
Ég held alla vega að eftir þessi nýjustu tíðindi sé ljóst að það sé vilji þjóðarinnar að þessi nefnd verði skipuð nú þegar.
Athugasemdir