Valgerður Sverrisdóttir varð iðnaðar- og viðskiptaráðherra í ríkisstjórn Davíðs Oddssonar eftir kosningarnar 1999. Ljóst mátti vera frá upphafi að einkavæðing Búnaðar- og Landsbanka yrði eitt af stærstu verkefnunum sem hún myndi fást við í ráðuneyti sínu.
Árið 2002 kom svo að því. Einkavæðingarferlið hófst. Fljótlega varð það með mestu ólíkindum. Einn sagði sig úr einkavæðingarnefnd ríkisstjórnarinnar og sagðist aldrei hafa upplifað önnur eins vinnubrögð.
Áfram héldu samt Valgerður, Geir Haarde og félagar.
Af því að Davíð og Halldór vildu það.
Nú er komið í ljós hvers kyns var í sambandi við Hauck & Aufhäuser. Tómt svindl og lygi.
Nema hvað Valgerður segist nú vera alveg hissa.
Annað eins og lundafléttan hafi bara aldrei hvarflað að henni.
Og ótrúlegt nokk, þá hefur sama undrun gripið Geir Haarde og að því er virðist alla sem að málinu komu.
Hér kemur tvennt til mála þegar um Valgerði er að ræða.
Annaðhvort er hún að ljúga sem þýðir að hún tók þátt - virkan eða óvirkan - í spillingunni.
Eða hún er að segja satt, sem hlýtur að þýða að hún hafi verið óhæf til að gegna ráðherraembætti á Íslandi.
Hvort er skárri tilhugsun?
En hér kemur vísbending um hvort er líklegra að hún segi ósatt eða hafi verið óhæf.
Í Fréttablaðinu í gær var rætt við Benedikt Sigurðarson sem var árið 2002 stjórnarformaður KEA. Það félag tók þátt í keppninni um Búnaðarbankann - keppti semsé við S-hóp Ólafs Ólafssonar, Finns Ingólfssonar og fleiri.
Hópurinn sem KEA tók þátt í kallaðist Kaldbakur. Það voru líka fyrst og fremst Framsóknarmenn, eins og í S-hópnum.
(Sú allsherjar rannsókn á einkavæðingunni sem meirihluti Alþingismanna hefur nú lýst yfir að fara eigi í, hún mun eflaust leiða í ljós af hverju og hvernig það var beinlínis ákveðið að einungis Framsóknarmenn og peningakumpánar þeirra komu til mála við einkavæðingu Búnaðarbankans.)
Benedikt og félögum fannst fljótlega að maðkur væri í mysu S-hópsins.
Þeir fóru þá á fund Valgerðar Sverrisdóttur ráðherra og vildu ræða það við hana.
„Hún skellti á okkur hurðum,“ segir Benedikt í Fréttablaðinu í gær. Í því felst að hún vildi ekki - af einhverjum ástæðum! - hlusta á efasemdir um vinnubrögð S-hópsins.
Og svo „keypti“ S-hópurinn Búnaðarbankann, eins og virðist hafa verið fyrirfram ákveðið.
Nema hvað í Fréttablaðinu í dag reynir blaðamaður að fá viðbrögð frá Valgerði um þessa hurðaskelli.
Og þá bregður svo við að Valgerður man ekkert eftir þessu.
Sjá klausuna hér til hliðar.
Og nú er mér nóg boðið. Látum vera þó hún segist ekki hafa haft hugmynd um „lundafléttuna“.
En að viðskiptaráðherra Framsóknarflokksins í miðju mikilvægasta verkefni Framsóknarflokksins MUNI ÞAÐ EKKI að nokkrir fulltrúar Framsóknarflokksins hafi komið á fund og lýst efasemdum um siðferði annarra Framsóknarmanna - nei, Valgerður, þú fyrirgefur fjórtán sinnum, en ég á bara mjög erfitt með að kaupa slíkt minnisleysi!
Bara alls ekki.
Niðurstaðan hlýtur að vera sú að Valgerður segi ósatt um þetta skyndilega minnisleysi sem hefur gripið hana - eins og ótal marga aðra Framsóknarmenn um þessar mundir.
Og ef Valgerður segir ósatt um hurðaskellina, hvað segir það um undrun hennar út af lundafléttunni?
Athugasemdir