Ég skal viðurkenna að mér hnykkti við um daginn þegar fólk fór að dreifa á Facebook leiðara sem Davíð Oddsson ritstjóri Morgunblaðsins skrifaði í blað sitt um ástand mála í Póllandi. Þar hefur ný hægrisinnuð ríkisstjórn hafist handa um að ryðja stjórnendum pólska ríkisútvarpsins úr starfi og ætlar að koma sínum mönnum fyrir í lykilembættum.
Tilgangurinn er augljóslega að ráðskast með hvernig fjölmiðlar segja frá uppátækjum ríkisstjórnarinnar. Þetta hátterni gengur gjörsamlega í berhögg við viðteknar hugmyndir á Vesturlöndum um frelsi fjölmiðla, og það er vægast sagt áhyggjuefni ef ríkisstjórnir taka að haga sér svona.
Vonandi þarf ég ekki að setja á langar skýringar um það - og vonandi þarf ég heldur ekki að benda á hliðstæður ástandsins í Póllandi við stöðugt nagg og glefs sumra leiðtoga íslensku ríkisstjórnarflokkanna í garð RÚV.
Þetta eru einfaldlega ritskoðunartilburðir, og fyrir skömmu síðar hefði ég látið segja mér tvisvar að maður þyrfti að hafa áhyggjur af ritskoðunartilburðum stjórnvalda í evrópskum lýðræðisríkjum á 21stu öldinni.
Pólska ríkisstjórnin hefur þó auðvitað gengið mun lengra en hinir íslensku stjórnmálamenn, og hún hefur líka hafist handa um að reyna að hafa hemil á stjórnlagadómstóli landsins - augljóslega af ótta við að hann gæti reynst henni óþægur ljár í þúfu. Hérna má heyra fínt viðtal sem Þórhildur Ólafsdóttir tók við Pawel Bartoszek um ástandið í Póllandi.
En nema hvað - í leiðara í Morgunblaðinu um daginn kom fram skýr og eindreginn stuðningur Davíðs ritstjóra við framgöngu pólsku ríkisstjórnarinnar gagnvart ríkisfjölmiðlunum í Póllandi. Og þar er heldur ekkert farið í felur með hliðstæðurnar við Ísland.
Og fjandskapur Davíðs í garð Ríkisútvarpsins íslenska er líka á allri vitorði.
Nú er það svo að þeir sægreifar sem reka Morgunblaðið gera það ekki af ást og áhuga á frjálsri fjölmiðlun og lýðræðislegri umræðu. Þeir líta á blaðið sem áróðurstæki sitt enda er því miskunnarlaust beitt þannig í þeim málum, sem sægreifarnir og kunningjar þeirra láta sig varða.
En að ritstjóri á blaði skrifi sérstakan pistil til stuðnings ritskoðunartilburðum, eins og nú hefur gerst, það er einfaldlega svo gjörsamlega fjarri öllum viðmiðum í blaðamennsku og fjölmiðlun að mann setur eiginlega hljóðan.
Þetta er varla sæmandi í landi þar sem við teljum okkur hafa í hávegum tjáningarfrelsi og fjölmiðlafrelsi.
Athugasemdir