Þessi börn verða fá­tæk­ir for­eldr­ar, ef ekki er reynt að snúa þess­ari þró­un við. Þetta seg­ir Elísa­bet Karls­dótt­ir fé­lags­ráð­gjafi og for­stöðu­mað­ur Fjöl­skyldumið­stöðv­ar­inn­ar í Gerðu­bergi í Breið­holti. Hún er einn for­svars­manna TINNU, sem er úr­ræði fyr­ir efna­litla ein­stæða for­eldra.

Barna­vina­fé­lag­ið Hrói hött­ur að­stoð­ar börn frá efnam­inni heim­il­um. Mik­il þörf er fyr­ir slíka að­stoð, en um­sókn­um um hana fjölg­ar ár frá ári. Sig­ríð­ur Rut Jóns­dótt­ir, formað­ur fé­lags­ins, seg­ir að sí­fellt fleiri þurfi að­stoð við að leita sál­fræði­þjón­ustu eða aðra fé­lags­lega þjón­ustu.

„Mér finnst ég ekk­ert þurfa að eiga mik­ið,“ seg­ir 16 ára stúlka í Reykja­vík. Hún er ein þriggja systkina á heim­ili þar sem einu tekj­urn­ar eru bæt­ur ein­stæðr­ar móð­ur þeirra sem sam­an­lagt nema 322.000 krón­um á mán­uði. Fjöl­skyld­an hef­ur um 30.000 krón­ur til ráð­stöf­un­ar eft­ir að föst út­gjöld hafa ver­ið greidd og reið­ir sig að miklu leyti á að­stoð hjálp­ar­sam­taka.

„Ég veit að við er­um fá­tæk­ar, en ég hugsa ekk­ert mik­ið um það. Nema þeg­ar það er ekk­ert til að borða heima,“ seg­ir 16 ára ung­lings­stúlka í Grafar­vogi. Hún hætti að halda upp á af­mæl­ið sitt tíu ára göm­ul, lok­ar sig af fé­lags­lega og læt­ur sig dreyma um ferða­lög, en ætl­ar samt að nýta pen­ing­ana sem hún hef­ur safn­að fyr­ir út­skrift­ar­ferð í eitt­hvað hag­nýt­ara.

Heið­ar Hild­ar­son, 18 ára fram­halds­skóla­nemi, ólst upp við fá­tækt hjá ein­stæðri móð­ur sem er ör­yrki og hef­ur þurft að reiða sig á að­stoð hjálp­ar­stofn­ana til að sjá fyr­ir börn­un­um. Hann lýs­ir að­stæð­um sín­um og seg­ir skrít­ið að fólk geti ekki séð fjöl­skyld­unni far­boða í ís­lensku sam­fé­lagi, en fólk eins og móð­ir hans, sem hafi leit­að allra leiða til að búa börn­un­um betra líf, eigi að­dá­un skilda.