Mig hefur alltaf dreymt um að skilja eitthvað eftir mig, eitthvað sem kemst á blað, eitthvað sem fólk man, eitthvað sem skiptir einhverju máli.
Oftast hugsaði ég að það myndi tengjast list, ég myndi gera svo stórkostlegt listaverk að allir myndu muna eftir því. Svo stundum langaði mig að skrifa rosalega flotta bók, skrif sem myndu gjörbreyta hugarfari massans, sýna múgnum ljósið, sannleikann. Framtíðarrithöfundar myndu reyna að taka upp minn einstaka stíl og orðfæri. Lattelepjandi trefladúllur myndu segja „mig langar að verða eins og Alma þegar ég verð stór“.
Stundum langaði mig til þess að verða vísindamaður og finna lækninguna við krabbameini og bjarga þúsundum lífa og þannig myndi fólk muna eftir mér. Alma Mjöll Ólafsdóttir, vísindakonan sem fann lækningu við dauðanum. Eitthvað í þá áttina, og menntaskólakrakkar myndi læra um mig í náttúrufræðitíma.
Stundum langaði mig til að verða ótrúlega mikil afreksíþróttakona, vinna gull á Ólympíuleikunum svo að fólk …
Athugasemdir