Það var einu sinni sem oftar að Jesúa frá Nasaret var á gangi milli hæðanna bröttu í Galíleu og fylgdi honum mannfjöldi, áfjáður í að hlýða á prédikun hans um guð, lögmálið og mannlega háttu. Að lokum var mannfjöldinn orðinn slíkur að Jesúa klifraði upp á svolítið fjall við Galíleuvatnið og prédikaði þaðan. Honum lá ýmislegt á hjarta, hann fór með sæluboðin („sælir eru fátækir“ og það allt), varaði við hræsni, auðsöfnun á jörðu og fór með það sem seinna er kallað gullna boðorðið: „Allt það sem þið viljið að aðrir menn geri ykkur, það skuluð þið gera þeim.“
Það var reyndar þegar kunnugt úr ýmsum trúarbrögðum í nánast sömu mynd.
Þungamiðjan kærleiksboðskapar?
Oft er talað um þessa fjallræðu Jesúa sem þungamiðju kærleiksboðskapar hans og jú, þar er fallega mælt sums staðar um kærleikann, en hún er þó í aðra röndina furðu harkaleg. Hann sagði fólkinu í fjallshlíðunum að vísu …
Athugasemdir