Fyrir ellefu árum lá fyrir breska þinginu frumvarp sem ætlað var að þrengja lög um þungunarrof í Bretlandi, stytta tímarammann sem konur hefðu til að framkvæma það úr 24 vikum í 20 eða 22 vikur. Lagabreytingin, sem náði raunar á endanum ekki fram að ganga, olli hins vegar heitum umræðum í samfélaginu og mörg hundruð greinar um þungunarrof birtust í blöðum og tímaritum. Ein þeirra sem fylgdist grannt með umræðunni var Sunna Símonardóttir, aðjúnkt í félagsfræði við HÍ, sem á þeim tíma var í meistaranámi í kynjafræði við Háskólann í Leeds. „Þessi umræða heltók mig, því það voru svo margir snertifletir á móðurhlutverkinu annars vegar og hins vegar á umræðunni um þungunarrof,“ segir Sunna, sem sjálf var þá nýorðin móðir, upptekin af því hlutverki og hugmyndum tengdum móðurhlutverkinu. Einmitt á þessum tíma var hún í því ferli að velja sér viðfangsefni fyrir lokaverkefni sitt og tók þá ákvörðun um að …
Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 4 árum.
Góðar mæður, slæmar mæður og saklaus börn
Öll umræða um þungunarrof er nátengd hugmyndum fólks um móðureðlið – hvernig konur eigi að vera og hvaða tilfinningar þær eigi að bera í brjósti. Þrjú þemu eru áberandi í orðræðunni: Góðar mæður sem vilja ganga með og eiga börn sín, slæmar mæður sem hafna börnum sínum og eyða þeim og saklaus fóstur sem eru persónugerð og kölluð börn, því sem næst frá getnaði.
Athugasemdir