Vísindamenn á Filippseyjum hafa nú tilkynnt að allar líkur sé á að ný manntegund sé fundin og hafa nefnt hana „homo luzonensis“ eftir eyjunni Luzon á Filippseyjum. Þar fundust árið 2007 nokkur bein í helli. Næstu árin var áfram og fleiri bein fundust. Eftir ítarlegar rannsóknir undir stjórn fornleifafræðingsins Armands Mijares hafa þessar niðurstöður nú verið kynntar.
Þetta er þá fjórða „nýja“ manntegundin sem fundist hefur á þessari öld. Þar er um að ræða denisóva, sem voru náskyldir bæði okkur og Neanderdalsmönnum, homo naledi sem fannst í helli í Suður-Afríku og ýmislegt er ennþá á huldu um, og svo „hobbitann“, manntegund sem náði aðeins metra á hæð og bjó á eyjunni Flores í Indónesíu, líklega þangað til fyrir aðeins 10 þúsund árum.
Nýja manntegundin virðist vera að mörgu „frumstæð“ og minnir ýmislegt af þeim beinum sem fundist hafa á svonefndan suðurapa. Þessi tegund hefur sennilega ekki verið nema 1,2 metrar á hæð. Það er þó ljóst að beinaleifarnar eru aðeins 67.000 ára gamlar en um það leyti voru allar tegundir suðurapa, sem við þekkjum, löngu útdauðar.
Og sumt við beinin bendir til mun „nútímalegri“ beinabyggingar, svo sem tennurnar og vöðvaumbúnaður.
Litli Luzonmaðurinn hefur verið samtímamaður okkar tegundar, denisovanna og Neanderdalsmannsins, þótt ekki sé enn á hreinu hvort einhverjar fleiri manntegundir hafi lifað á Luzoneyju um sama leyti og Luzonmaðurinn. Vitað er að fyrir 700.000 árum voru einhverjar eldri manntegundir á ferð á Filippseyjum og slátruðu nashyrningum en ekki er vitað hverjar þær voru.
Þessar niðurstöður eru enn ein sönnun þess að manntegundirnar hafa áreiðanlega verið mun fleiri en við héldum lengst af, og hin huggulega þróun - sem menn trúðu lengi á - frá apa til mannapa til apamanns til frummanns til nútímamanns - hún var ekki svo bein og greið sem við héldum, heldur er saga okkar bæði kræklótt og undin og kannski er tómum tilviljunum háð að einmitt við lifðum af en ekki einhver tegund önnur.
Athugasemdir