Mars er sá mánuður sem spurningin „bíddu, hvenær á að skila skattskýrslu?“ flýgur um manna á milli eins og lauf í vindi. Mars er mánuður kvíða fyrir flest alla mína vini, enda eru þeir flestir verktakar. Listamenn sem vissulega eru með háskólapróf, sumir jafnvel mastersgráðu, en þegar þeir heyra orð á borð við Stofn til tryggingargjalds hvítna þeir flestir í framan og það eina sem þeir geta ropað út úr sér er „á ég að borga eða fæ ég borgað?“
Sjálf hef ég að mestu leyti verið verktaki síðan ég útskrifaðist úr Listaháskólanum sem sviðshöfundur. Tungumál skattsins er mér jafn framandi og vinum mínum. Af þeim sökum ákvað ég í ár að fá mér endurskoðanda. Ég ber blendnar tilfinningar til endurskoðandans míns. Ég upplifi hann sem einhvers konar föðurímynd sem ég get deilt áhyggjum mínum með, en á sama tíma finnst mér samband okkar vera ívið grunnt. Endurskoðandinn minn er …
Athugasemdir