Eitt af hlutverkum tölvunnar hans Marks Zuckerbergs hjá Facebook er að benda okkur notendum FB á ýmislegt áhugavert efni í von um að við förum að lesa það og lesum þá í leiðinni einhverjar auglýsingar sem sniðnar eru að áhugamálum okkar. Ég fæ til dæmis mikið af ábendingum um söguleg efni en ýmislegt annað slæðist með.
Tölva Zuckerbergs er að verða nokkuð lunkin í að velja oní mig efni, verð ég líklega að viðurkenna, það væri skemmtilegra að vera óútreiknanlegri en svo að einhver maskína suðrí Sílíkondal, eða hvar sem hún er staðsett, geti sorterað hiklaust á hverju ég hafi áhuga og hverju ekki.
Nýjar kenningar
Í gærmorgun sat ég yfir biksvörtu kaffinu og var að renna yfir nýjar fréttir og leit svo á Facebook. Ein af fyrstu ábendingunum frá Zuckerberg var í þetta sinn um „nýjar kenningar“ (nálega allar fréttir á Facebook fjalla um „nýjar kenningar“ á einhverju sviði) varðandi sjálfsvitund mannsins. Hollenskur fræðimaður hafði sem sé sett fram „nýja kenningu“ um að vitund mannsins eða hugur hans væri í raun staðsettur í annarri vídd en líkaminn. Við skynjuðum ekki þessa vídd með sama hætti og hinar þrjár venjulegu víddir og því þætti okkur hugurinn svo ójarðneskur og loftkenndur sem raun ber vitni.
Aha, hugsaði ég. Þarna hefur vélinni hans Zuckerbergs skjátlast illilega. Á fáu hef ég nefnilega minni áhuga en einhverri dulspekiþvælu um aðrar víddir og hugarorku. Ég fór meira að segja að lesa þessa frétt sérstaklega til að sannreyna hversu illilega vélin hefði klikkað, svo fjarri væri mér að hafa áhuga á þessu.
En þá fóru reyndar að renna á mig tvær grímur. Í fyrsta lagi reyndist Hollendingurinn vera alvöru prófessor en ekki bara með gráðu frá Himalajaútibúi bréfaskólans í Andesfjöllum. Og í öðru lagi rann upp fyrir mér að ég hafði kannski einmitt daginn áður orðið vitni að því hvernig hugur manns gat virst vera í annarri vídd heldur en afgangurinn af heiminum.
Prógressíft skattakerfi?
Ég á að sjálfsögðu við huga forsætisráðherra vors, Katrínar Jakobsdóttur. Ég hafði hlustað og horft á viðtöl við hana þar sem tilfinningin sem kviknaði var einmitt sú, þegar nánar var að gáð, að hugur hennar væri í einhverri annarri vídd en okkar hinna. Okkar flestra, alla vega. Svo skrýtin reynsla var að fylgjast með forsætisráðherra Vinstri grænna segja glaðlega frá tillögum ríkisstjórnar hennar í skatta- og húsnæðismálum sem algjörlega borðliggjandi var að kæmust ekki einu sinni nálægt þeim hugmyndum sem fulltrúar launþega hefðu sett fram.
Þegar ég heyrði forsætisráðherra Vinstri grænna tala glaðlega um „prógressíf skattkerfi“, tala um það eins og algjörlega fráleita hugmynd að ríka fólkið í landinu kynni að þurfa að taka á sig ögn þyngri byrðar með hátekjuskatti og kynna tillögur þar sem fátækasta fólkið í landinu á að líta á það sem himnasendingu að fá sem svarar 6.750 krónum á mánuði í kjarabætur gegnum skattkerfið – þá fannst mér hugur hins glaðbeitta forsætisráðherra vera staddur í einhverri annarri vídd.
Því hvað er hægt að gera við svo prógressíft skattakerfi? Éta það?
Bakkabræður
Auðvitað er ég að gera að gamni mínu. En það var samt ansi skrýtið að verða vitni að frammistöðu forsætisráðherrans í þessum viðtölum. Tala nú ekki um þegar forsætisráðherra VG sagðist hafa „fullan skilning“ á „þessu fólki“. Það var súrrealískt. Kannski hafði vélin hans Zuckerbergs verið á undan sjálfum mér að túlka hvernig reynsla þetta hafði verið, og því bent mér á þessar „nýju kenningar“ Hollendingsins.
En það þarf reyndar engar „nýjar kenningar“ um aðrar víddir til að túlka frammistöðu og árangur VG í þessari ríkisstjórn. Það dugar að grípa til íslensku þjóðsögunnar þar sem Bakkabræður uppgötva að ekki sé kyn þó að keraldið leki, því botninn sé suður í Borgarfirði.
Það er einmitt sú tilfinning sem vaknar við að horfa upp á VG í ríkisstjórn Katrínar.
Athugasemdir