Skilaboð til sjálfrar mín og minna líka til að lesa í byrjun desember 2019, þegar undirbúningur jóla hefst enn á ný.
Marglita serían þín sem lýsir svo fallega er ónýt. Þú þarft ekki að taka hverja peru úr og skrúfa hana aftur í til að sannreyna það. Kannski er hægt að skipta þeim öllum út, sem er ástæða þess að þú hentir henni ekki í fyrra (og hver einustu jól í tíu ár).
Þú verður ekki búin að gera aðventukrans á fyrsta degi aðventu, heldur ekki á öðrum en mögulega á þeim þriðja. Jólin koma samt og öllum í fjölskyldunni er sama nema þér.
Þú átt aldrei eftir að sníða jólasveinahús úr pappa, setja inn í það ljósaperur, klæða það í bómull og búa til káta karla úr pípuhreinsurum sem umkringja það. Hættu að hugsa um það. Þú átt ekki séns í mömmu þína. Þú veist það innst inni og börnin þín vita það líka. Meira að segja mamma þín veit það, þótt hún myndi aldrei viðurkenna það.
Það er ekki nóg að senda ömmu sem býr á Höfn í Hornafirði jólapakkann 22. desember. Hún fær hann í byrjun janúar.
Það er ekki sniðugt að fela laufabrauðið sem tók óratíma að hnoða, fletja út, skera og steikja, efst í kústaskápnum, þótt það sé besti felustaðurinn. Þú endar þá með því að henda því í desember, um leið og þú leitar að ferskum felustað fyrir nýsteikta laufabrauðið.
Þú færð færri jólakort en hægt er að telja á fingrum annarrar handar. Ekki verða leið, síðast sendir þú ekki einu sinni jólakort sjálf.
Standurinn undir jólatréð lekur. Það dugir ekki að setja plastpoka undir hann til þess að koma í veg fyrir parketskemmdir.
Ef þú blandar jólaglöggi og rauðvíni saman við kokteila í jólagleði vina þinna áttu eftir að verja verðmætum frídegi í rúminu. Muna vatn.
Gleðilegt nýtt ár!
Athugasemdir