Sigríður Á. Andersen fullyrti ranglega í viðtölum við Morgunblaðið og Mbl.is í síðustu viku að skjöl úr dómsmálaráðuneytinu sem birtust á vef Stundarinnar mánudaginn 22. janúar hefðu einungist verið afhent stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd Alþingis. „Gögnin voru bara send stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd. Við höfum engum öðrum sent gögnin,“ sagði hún.
Með þessum röngu staðhæfingum komst Sigríður hjá því að viðurkenna að ráðuneytið hafði þegar þurft að afhenda eftirlitsaðila, umboðsmanni Alþingis, öll tiltæk gögn ráðuneytisins um málið vegna hugsanlegrar frumkvæðisathugunar embættisins á verklagi ráðherra. Um leið ýtti hún undir þá hugmynd að stjórnmálamenn væru að leka gögnum til að koma höggi á hana.
Ráðherra hefur sett fram harða gagnrýni á stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd Alþingis fyrir að hafa tekið embættisfærslur hennar í Landsréttarmálinu til sérstakrar skoðunar. Eins og Stundin hefur áður fjallað um gerði ráðuneyti Sigríðar jafnframt nefndinni erfitt fyrir með því að virða ekki lögbundinn frest þingskapalaga þegar óskað var eftir gögnum um málsmeðferðina við skipun dómara.
Sigríður vísaði til þess í þingræðu á dögunum að ráðherra, líkt og aðrir, ættu ekki að þurfa að „sæta tvöfaldri málsmeðferð eða ítrekaðri rannsókn á einhverjum atvikum“.
Hún sagði að Alþingi þyrfti að „fjalla sérstaklega um hver aðkoma stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar eða jafnvel Alþingis í heild geti verið að því að rannsaka tiltekna stjórnsýsluathöfn sem þegar er fallinn dómur um“ og beindi því sérstaklega til þingheims að „huga að þessu réttarfarsatriði“.
Með orðum sínum um „tvöfalda málsmeðferð“ vísar Sigríður til réttarreglunnar ne bis in idem, banni við tvöfaldri refsingu eða endurtekinni málsmeðferð til úrlausnar um refsiverða háttsemi sem á sér stoð í 4. gr. viðauka nr. 7 við mannréttindasáttmála Evrópu.
Orð dómsmálaráðherra verða vart skilin öðruvísi en svo að hún óttist að rannsókn stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar Alþingis á embættisfærslum sínum stangist á við þessa grundvallarreglu sem er ætlað að verja mannréttindi sakborninga í refsimálum.
Landsréttur hóf störf í janúarbyrjun í skugga dómsmála þar sem Hæstiréttur staðfesti þá niðurstöðu Héraðsdóms Reykjavíkur að dómsmálaráðherra hefði brotið lög við skipun dómara.
Áður höfðu margir varað við því að verklag ráðherra og Alþingis í málinu kynni að grafa undan trausti til Landsréttar og valda þannig hinu nýja millidómsstigi varanlegum skaða.
„Uppnám millidómstigsins er nú algjört, á ábyrgð dómsmálaráðherrans og ríkisstjórnarinnar allrar. Enn er ekki séð fyrir endann á málalyktum þessa og gæti svo farið að Landsréttur yrði að glíma við vantraust og skort á trúverðugleika um árabil,“ skrifuðu Katrín Jakobsdóttir og Svandís Svavarsdóttir, þá forystukonur í stjórnarandstöðu, þann 6. september síðastliðinn.
Eftir að dómur Hæstaréttar féll hefur Sigríður Andersen ekki sýnt sérstaka viðleitni til að auka traust á hinu nýja dómstigi né á dómskerfinu almennt. Í óundirbúnum fyrirspurnartíma á Alþingi greip hún til þess að gera tilteknum þingmönnum upp óvild í garð ellefu einstaklinga sem skipaðir voru dómarar við Landsrétt. „Af hverju greiddi flokkur háttvirts þingmanns, fyrirspyrjanda hér, ekki atkvæði með tillögum hæfisnefndarinnar?“ sagði hún í svari við fyrirspurn Jóns Þórs Ólafssonar, þingmanns Pírata. „Þeir sátu ekki einu sinni hjá eins og þeir gera alltaf heldur greiddu atkvæði
Athugasemdir