Ég er enn að reyna að skilja ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur.
Það er nefnilega alveg sama hvernig ég brýt heilann – mér tekst alls ekki að botna í af hverju VG tók þá ákvörðun að fara í ríkisstjórn með einmitt þeim tveim flokkum sem voru ekki aðeins þungamiðjan í að skapa andrúmsloft fyrirhrunsáranna, heldur voru þeir sömu flokkar líka innstu koppar í búri þeirrar landlægu valdaspillingar sem loks var farið að sjást í, og vonir höfðu vaknað um að tækist að byrja að hreinsa út.
Þá, og einmitt þá, tekur VG þá ákvörðun að leiða þessa flokka til nýrrar ríkisstjórnar og veita þeim ekki aðeins syndakvittun og skýrslu frá subbuskap sínum, heldur veitir þeim í raun sjálfdæmi um að halda samfélaginu áfram í þeim viðjum sem það hefur verið í í áratugi.
VG menn verja ákvörðun þeirra Katrínar Jakobsdóttur og Svandísar Svavarsdóttur með því að þær hafi komið í veg fyrir hreina hægri stjórn með því að ganga í faðm Bjarna Benediktssonar, en það er bara kattarþvottur. Það var alls ekki fullreynt hvort ekki hefði mátt fá Framsóknarflokkinn í aðra ríkisstjórn en þessa og það vita allir sem fylgdust með stjórnarmyndunarviðræðunum.
Þær Katrín og Svandís mynduðu þessa ríkisstjórn vegna þess að þær vildu það, þær kusu það af einhverjum ástæðum æskilegra en að leggja örlítið meira á sig við að koma á fót öðruvísi ríkisstjórn.
Þær vildu frekar Bjarna Benediktsson og Sjálfstæðisflokkinn en Þórhildi Sunnu og pírata eða Þorgerði Katrínu og Viðreisn.
Þetta var val, ekki nauðung.
Og það val mun ég aldrei skilja. Að stjórnmálamenn sem ég hef litið á sem samherja í baráttu fyrir betra og réttlátara samfélagi skuli ekki hafa nennt að leggja neitt á sig til að mynda nýja og öðruvísi ríkisstjórn til að ná fram þeim markmiðum, heldur gengið glaðbeittar og brosandi í kompaní við valdníðsluflokkinn sjálfan.
Afleiðingin verður sú að ekkert verður gert í ýmsum þjóðþrifamálum og formbreytingum sem við héldum að Katrín og Svandís væru sammála okkur um að þyrfti að hreyfa. Nú er ný og betri stjórnarskrá ekki aðeins oní skúffu, heldur er búið að læsa skúffunni. Ekkert mun breytast í sjávarútvegi og landbúnaði, ekki verður andað á íslensku krónuna né þær byrðar sem hún kostar íslenskt launafólk.
Allt verður við það sama.
Tuttugasta öldin verður framlengd í boði VG.
Ég efast ekkert um að Katrín og Svandís ætli sér að reyna bæta úr einhverri skák. Katrín var að vísu ekki góður menntamálaráðherra, en batnandi mönnum er best að lifa. En allar breytingar til bóta hefðu þær líka getað gert – og það betur – í annarri ríkisstjórn, og þá ekki þurft að hafa valdsdrauginn sjálfan við ríkisstjórnarborðið.
Og við höfum nú þegar fengið að sjá framan í þann draug, sem raunverulega mun stjórna næstu fjögur árin.
Sjálfstæðisflokkurinn brást með einskærum hroka við niðurstöðu Hæstaréttar um valdníðslu gagnvart dómskerfinu og þótt það sé vonandi gaman fyrir þær Katrínu og Svandísi við ríkisstjórnarborðið með Bjarna og Sigríði Andersen og mikið brosað og hlegið, þá mega þær vita að þær munu ekki bifa við valdinu sem þau tvö eru innmúruð í.
Ekki einu sinni þótt þær stofni starfshóp.
Reyndar hélt ég að það væri frétt frá Baggalút eða eftirhreytur úr áramótaskaupinu þegar ég frétti að nú ætlaði Katrín að „auka traust á stjórnmálum“ með því að stofna starfshóp.
„Þetta var eins og kaldrifjaður brandari frá forsætisráðherra“
Þetta var eins og kaldrifjaður brandari frá forsætisráðherra sem var nýbúin að brosa sakleysislega í sjónvarpið um leið og hún útskýrði að ekki yrði hróflað við hinum hrokafulla dómsmálaráðherra.
Ænei, þetta er sorglegt. Það er sorglegt að sjá stjórnmálamenn sem maður bar virðingu fyrir á þessari braut. En Sjálfstæðisflokkurinn hefur öll spil á hendi, hefur fengið syndakvittun hjá VG og um leið sært íslenska vinstrihreyfingu holundarsári.
Það er út af fyrir sig afrek hjá þeim Katrínu og Svandísi.
Athugasemdir