Merkilegt er að lesa hugleiðingar sumra stjórnarandstæðinga nú þegar stefnir í kosningar.
Þeim virðist helst umhugað um að kosningabaráttan megi alls ekki snúast um neitt það sem þessi ríkisstjórn hefur helst verið gagnrýnd fyrir og allra síst það sem olli sjálfum stjórnarslitunum.
Já, ég hef meira að segja séð prúðan mann komast svo að orði að það væri hvorki meira né minna en „sturlun“ ef ætti að fara að ræða í þaula kynferðisbrotamál og feminísk viðhorf nú í aðdraganda kosninganna.
Nei, það sem þarf að tala um fyrir kosningarnar að þeirra mati sem vilja kveða í kútinn umræður um þess háttar efni, það eru velferðarmál, málefni aldraðra, heilbrigðismál.
Ekkert annað.
Ekki nefna neitt sem kynni að rifja upp hið skelfilega orð „femínismi“ í huga kjósenda, ekki staglast á þrautleiðinlegum og flóknum spillingarmálum sem enginn skilur, ekki vera að eltast sí og æ við sérhverja lítilsháttar „ónákvæmni“ hjá Bjarna Ben sem ekkert festist á hvort sem er, ekki vera sífellt að velta sér upp úr einhverju sem einhver hefur einhvern tíma sagt – eða ekki – og alls ekki krefjast þess af kjósendum að þeir taki aftur og aftur siðferðilega afstöðu til útlendingamála.
Neinei, ekkert svoleiðis, þá eru menn bara að spila upp í hendurnar á Ingu Sæland.
Og ekki – í öllum guðs almáttugus bænum! – ekki nefna stjórnarskrána!
Aldrei nokkurn tíma nefna stjórnarskrána, því þá mun fólk hópast til stuðnings við Sjálfstæðisflokkinn.
Nei, höfum þetta á hefðbundnum nótum, segja þessir stjórnarandstæðingar. Sendið Steingrím fram, hann kann þetta, veit hvað á að tala um, mælskur vel, ræðuskörungur eins og þeir gerðust bestir um 1950, en veit líka hvernig á að settla mál þegar þarf að draga í land eftir kosningar.
Já, höfum þetta á hefðbundnum nótum. Hefur það ekki alltaf gefist svo vel?
Engan femínisma, engin spillingarmál, enga útlendinga, enga stjórnarskrá!
Engan femínisma, engin spillingarmál, enga útlendinga, enga stjórnarskrá!
Þetta eru í rauninni nákvæmlega sömu raddirnar og urðu ofan á fyrir kosningarnar í fyrra.
Þá var það fólkið í landinu sem hratt Sigmundi Davíð frá völdum með hneykslun sinni á þvættingi hans og lygum í frægum stjórnvarpsþætti.
Það var eina ástæða fyrir því að stjórn hans hrökklaðist frá völdum.
Þegar kom loksins að kosningum – eftir að stjórnarandstaðan hafði einu sinni sem oftar látið Sjálfstæðisflokkinn taka sig taktísk í bólinu með töfum og drætti – þá höfðu yfirlætisfullir stjórnmálamenn hins vegar snúið málum þannig að það var beinlínis hallærislegt og dónalegt að nefna tilefni kosninganna.
Og sú smán stjórnenda umræðuþátta í sjónvarpinu verður lengi uppi að hafa gengist inn á þetta og ekki haft neinn áhuga á að ræða málin í sjónvarpssal. Þvert á móti eiginlega gert sitt besta til að þagga slíkt niður.
Birgitta Jónsdóttir var talin eiga að skammast sín fyrir þá ósvífni og ókurteisi að vilja vekja máls á Panama-skjölunum við Bjarna Benediktsson.
Það var ljótt að sjá.
Munu stjórnendur umræðuþátta í sjónvarpinu núna vera jafn lítilþægir þjónar stjórnmálamannanna sjálfra?
Munu þeir til dæmis fara fram á það við Bjarna Benediktsson að hann ræði ítrekaðar lygar sínar í aðdraganda kosninganna í fyrra, eða munu þeir kinka kurteislega kolli og víkja talinu að öðru þegar Bjarni setur upp hrokasvipinn og blæs á allt slíkt tal?
Það verður fróðlegt að sjá.
En það verður þó ekki á boðstólum ef þeir fá að ráða sem bíða nú spenntir eftir huggulegum, gamalkunnum rökræðum aftan frá 1950 um öll mál önnur en þau sem urðu þess valdandi að í odda skarst.
Víst er þörf á að ræða velferðarmál, heilbrigðismál og fleira. En það var gert í fyrra, þá settu allir fram sín loforð, og við sjáum fullvel hvernig Sjálfstæðisflokkurinn efndi sín loforð á þessu sviði.
Með því að búa í haginn fyrir allsherjar einkavæðingu á heilbrigðissviði og í menntamálum en þrengja velferðina.
Það þarf þess vegna varla að ræða þau mál, þau blasa svo við.
En við þurfum að ræða spillingu, við þurfum að ræða feyskið kerfið, við þurfum að ræða útlendinga og við þurfum að ræða stjórnarskrá.
Við eigum alls ekki að láta Sjálfstæðisflokkinn ráða umræðuefnum né stýra takti þeirra, við eigum yfirleitt ekki að spyrja hann hvað við megum tala um.
Við þurfum til dæmis EKKI að taka strax flaðrandi undir hugmyndir sægreifanna (í líki Bjarna Ben) um að fresta, fresta, fresta aðgerðum í stjórnarskrármáli.
Athugasemdir