Hann markaði sér þá sérstöðu í hópi embættismanna að hann sinnti jöfnum höndum krefjandi forustuhlutverki sem landlæknir í röskan aldarfjórðung 1972-1998 og einnig fólkinu í landinu með látlausum fortölum um lýðheilsu og heilbrigðismál, bæði læknisfræðileg efni og skipulag heilbrigðismálanna. Bæði hlutverkin rækti hann af stakri prýði. Hann var góðviljaður og réttsýnn málafylgjumaður, birti grein eftir grein um hugðarefni sín í dagblöðum og tímaritum og hélt áfram umbótabaráttu sinni til hinzta dags.
Ólafur hafði ríka samúð með þeim sem höllum fæti standa líkt og móðurafi hans og alnafni, Ólafur Ólafsson, prófastur í Hjarðarholti í Dölum, sem birti ástríðuþrungnar blaðagreinar, meðal annars gegn atvinnuleysisbölinu á kreppuárunum. Réttlæti var hluti kristindómsins, fannst prófastinum, líkt og lækninum, dóttursyni hans, fannst réttlæti vera snar þáttur almenns heilbrigðis.
Þannig vildi það til að Ólafur landlæknir birti í Fréttablaðinu og einnig hér í Stundinni í fyrra ásamt okkur Lýði Árnasyni lækni fimm greina flokk um fiskveiðistjórnina og …
Athugasemdir (1)