Hvar varstu um hálfníuleytið að kvöldi fimmtudagsins 16. september eða fyrir tíu dögum síðan?
Væntanlega geta fáir rifjað það í fljótheitum. Ætli lífið hafi ekki bara verið að ganga sinn vanagang hjá flestum og fátt verulega eftirminnilegt á seyði?
Jafnvel þótt kosningabarátta stæði sem hæst.
En ef loftsteinn nokkur hefði hnikað aðeins ofurlítið til stefnu sinni, þá er hætt við að við myndum muna þetta betur.
Á fyrrnefndri stundu smaug nefnilega hjá Jörðinni heljarstór loftsteinn, alveg óséður; loftsteinn sem var á að giska jafn stór og þungur og hálfur stóri píramídinn í Gísa í Egiftalandi.
Hann er óreglulegur í laginu en meðalþvermál hans er 68 metrar.
Fór nærri 24 kílómetra á sekúndu
Það er næstum því jafnt og Hallgrímskirkjuturn í Reykjavík sem er 73 metrar á hæð.
Mesta þvermál loftsteinsins er hins vegar 93 metrar.
Loftsteinninn spanaði framhjá Jörðinni á 85.745 kílómetra hraða á klukkustund. Það þýðir að hann lagði að baki 23,8 kílómetra á hverri sekúndu.
Og ef aðdráttarafl Jarðar hefði náð í skottið á honum og dregið hann til sín, þá hefði hraðinn orðið enn ofsalegri.
Og það munaði ekki mjög miklu að það gerðist, því loftsteinninn var í „aðeins“ 190.000 kílómetra fjarlægð frá Jörðinni þarna um hálfníuleytið.
Það er samsvarandi hálfri fjarlægðinni til tunglsins.
Sem sagt bara steinsnar á mælikvarða geimsins.
Og hann var þá yfir Grænlandi eða milli Grænlands og Kanada.
Einhvern tíma kemur hann aftur
En þrátt fyrir að loftsteinninn kæmi svo nálægt okkur og þrátt fyrir að menn haldi nú úti mjög umfangsmikilli „loftrýmisgæslu“ sem nær langt út í geiminn frá Jörðinni, þá tók sem sagt enginn eftir þessum loftsteini fyrr en hann var kominn hjá.
Það var ekki fyrr en daginn eftir sem sást til hans þar sem hann þeyttist áfram á leið sinni frá Jörðinni. Ástæðan fyrir því að hann uppgötvaðist ekki fyrr mun hafa verið sú að hann kom úr sólarátt, rétt eins japönsku herflugvélarnar sem réðust á Pearl Harbor árið 1941.
Það mun vera erfitt að greina loftsteina sem fela sig í sólarbirtunni.
Loftsteinninn hefur nú fengið nafnið 2021 SG og vísindamenn lofa að fylgjast grannt með ferðum hans í framtíðinni.
Því einhvern tíma kemur hann aftur.
Ekki í útrýmingarhættu
Þótt 2021 SG sé stór og voldugur loftsteinn og hefði valdið miklu tjóni ef hann hefði lent á Jörðinni, þá er best að taka fram að hann hefði ekki valdið neinu viðlíka tjóni og „loftsteinninn sem drap risaeðlurnar“ þegar hann æddi niður á Yucatan-skaga fyrir rúmlega 66 milljónum ára.
Sá var miklu stærri eða um tíu kílómetrar í þvermál.
(Fjarlægðin frá Gróttuvita á Seltjarnarnesi og upp að Elliðaám er 10 kílómetrar í beinni loftlínu.)
Mannkynið eða dýrin voru því ekki beint í útrýmingarhættu þó 2021 SG kynni að hafa smellt sér niður á Jörðina.
En það hefði þó getað valdið gríðarlegu tjóni ef loftsteinninn hefði komið inn í andrúmsloftið á vondum stað.
Þéttbýlum, sem sagt.
Þúsund sinnum kraftmeiri en kjarnorkusprengjan í Hirosíma
Í júní 1908 sprakk loftsteinn yfir Tunguska í Síberíu, sennilega í 5-10 kílómetra hæð.
Sem betur fer var lítil byggð þarna, því annars hefði tjónið orðið ægilegt. Þrjú eru talin hafa látið lífið og öll tré féllu um koll á 2.150 ferkílómetra svæði.
Sprengimátturinn yfir Tunguska jafngilti 15 megatonnum af sprengiefninu TNT. Það þýðir að sprengingin var þúsund sinnum kraftmeiri en kjarnorkusprengjan sem varpað var á Hirosíma 1945.
Og 2021 SG var ívið stærri en loftsteinninn sem tættist í sundur yfir Tunguska. Flestir telja að sá loftsteinn hafi verið 60-80 metrar í þvertmál. Það hefði verið hræðilegt ef 2021 SG hefði sprungið í loft upp yfir fjölmennri borg eða jafnvel náð alla leið til Jarðar.
Eins gott að „þeir“ fylgist vel með 2021 SG í framtíðinni.
Athugasemdir