Nú líður að kosningum. Hér fylgir upptalning á því helsta sem þarf að gera EFTIR kosningar.
1. Komum nýrri stjórnarskrá í gagnið
Hin nýja stjórnarskrá, sem tveir þriðju kjósenda lýstu stuðningi við í þjóðaratkvæðagreiðslu, mun verða til mikilla bóta fyrir íslenskt samfélag. Ákvæði um auðlindir, umhverfi og opnari stjórnsýslu eru öll til mikilla bóta — og er þá fátt eitt talið.
Og alveg sérstaklega gengur ekki að niðurstaða heillar þjóðaratkvæðagreiðslu sé hunsuð gjörsamlega. Það er einfaldlega svívirða við lýðræðið í landinu — þótt undir því yfirskini sé að ná þurfi „víðtækri sátt“ um stjórnarskrána.
En „víðtæk sátt“ er, eins og við vitum öll, „newspeak“ fyrir að Sjálfstæðisflokkurinn sætti sig við eitthvað.
Sjálfstæðisflokkurinn mun aldrei sætta sig við nýja stjórnarskrá. Sú gamla þjónar honum svo vel. Horfist í augu við það og klárið þetta mikla réttlætismál án hans.
2. Alvöru jöfnuð
Það er þjóðarskömm að hér í landi skuli vera bláfátækt fólk og mjög stór hópur sem þarf að velta hverri krónu fyrir sér. Landar okkar og gestir ganga áhyggjufullir til sængur vegna fátæktar. Það er skammarlegt, og það sem meira er: Það er óþarfi.
Orðagjálfur um „kjör hinna lægst launuðu“ þarf að hljóðna, en alvöru barátta fyrir jöfnuði og réttlæti þarf að upphefjast í staðinn. Það þarf nákvæma og tímasetta áætlun til að snúa við blaðinu, því það er vel hægt.
Íslendingar stæra sig gjarnan af því að geta lyft grettistaki þegar verulega reynir á.
Sönnum það þá.
Útrýmum fátækt og aukum jöfnuð.
3. Burt með spillingu
Þetta er einfalt mál sem þarf ekki að hafa mörg orð um. Undanfarin misseri höfum við til dæmis horft upp á risafyrirtæki á Íslandi ólmast eins og naut í flagi við að breiða yfir spillingu og ráðast að þeim sem vilja upplýsa mál. Við þurfum einfaldlega að haga svo málum að spilling sé bæði tekin alvarlega og það sé tekið alvarlega á henni.
Hreinsum til.
Það er líka vel hægt. Það skortir ekkert nema vilja þeirra sem ráða, enda er spillingin víða.
Sýnum að við höfum vilja til að hefja merki gagnsæis, heiðarleika og réttsýni á loft. Það er ekki flókið mál sem þarf að fimbulfamba um lengi.
4. Tökum vel á móti gestum
Í Nonnabókunum í gamla daga las ég að Íslendingar væru kunnir víða um heim fyrir óbilandi gestrisni sína. Þessu trúði ég lengi, eða þangað til ég varð vitni að framferði Útlendingastofnunar á síðustu árum.
Vissulega tökum við vel á móti sumum, en við höfum því miður líka þurft að horfast í augu við alltof mörg dæmi þar sem nauðstöddum gestum er sýndur kuldi og fyrirlitning.
Breytum því.
Tökum á móti öðrum eins og við vildum að tekið yrði á móti okkur.
5. Gefum Sjálfstæðisflokknum frí
Rétt eins og til dæmis Bandaríkjamenn telja það hættulegt lýðræðinu að sami forseti sitji lengur en átta ár í embætti, þá er þráseta Sjálfstæðisflokksins í valdastólum hættuleg samfélagi okkar og stjórnsýslu.
Gefum flokknum frí, enda þarf hann á því að halda. Jafnvel innmúraðir valdaflokkar þurfa að endurnýja sig reglulega.
6. Varðveitum ósnortna náttúru
Það þarf að hefja alvöru umhverfisvernd til vegs og virðingar. Ósnortin náttúra verður verðmætasta auðlind 21. aldar og tala nú ekki um þeirrar næstu.
Reynum einu sinni að hugsa langt fram í tímann.
Og þegar ég segi „verðmæt“ á ég ekki við peningaleg verðmæti, þótt þau muni skipta miklu máli.
Ég á við sálartetrið í okkur. Möguleikann á að komast út og anda án þess að veggir blasi við.
7. Klárum Evrópusambandsmálið
Íslendingar myndu græða mikið á því á flestum póstum að ganga í Evrópusambandið og taka upp evru. Og við yrðum ekki lengur þurfamenn í dyragætt sambandsins sem þiggja þaðan lög og reglur án þess að hafa neitt um þau mál að segja.
En væntanlega myndu fylgja aðild einhverjir ókostir líka.
Það þarf að útkljá í eitt skipti fyrir öll hvort aðild hentar okkar, eður ei.
Göngum í að klára það mál, svo við getum útkljáð það sjálf.
— — —
Vissulega þarf að gera fleira, margt fleira.
En það væri góð byrjun að ganga í þessi mál.
Athugasemdir