Zi­va (mynd) sem ég mætti af til­vilj­un á Lauga­veg­in­um, á leið­inni í vinn­una. Hún kem­ur frá Tékklandi (Czechia) og hef­ur bú­ið hér og starf­að í tvö ár sem húð­flúr­ari. „Líf­ið hér er að kom­ast í eðli­legt horf... svona næst­um því, sem er frá­bært". Já eins og veðr­ið í morg­un. Ekta apríl: sól, rok og rign­ing allt á sömu mín­út­unni.

„Við rækt­um hér meira en 3 millj­ón­ir blóma á hverju ári,“ seg­ir Áslaug Svein­bjarn­ar­dótt­ir ein af garð­yrkju­bænd­un­um á Espi­flöt í Reyk­holti. Það gera tæp 10 blóm á hvern ein­stak­ling hér í lýð­veld­inu. „Covid hef­ur haft áhrif, fólk kaup­ir meira af blóm­um, vill hafa heim­il­ið hlý­legra þeg­ar það er svona mik­ið heima. Potta­blóma­sala hef­ur líka auk­ist til muna, en hér er­um við bara í af­skorn­um blóm­um.“

...mað­ur verð­ur bara orð­laus yf­ir duttl­ung­um, feg­urð og krafti nátt­úr­unn­ar.

Það er svo gef­andi að vakna með borg­inni og hitta alla menn­ingarpáfa lýð­veld­is­ins fyr­ir ut­an Kaffi­fé­lag­ið á Skóla­vörðu­stíg. Á með­an þeir skegg­ræddu var ein­hver sem söngl­aði há­stöf­um nið­ur í Banka­stræti. Nið­ur við Tjörn var Bryn­dísa (mynd) að bíða eft­ir vin­konu sinni, en þær ætl­uðu að fara að æfa sam­an sirk­us. Þeg­ar ég gekk svo upp Amt­mann­stíg­inn rakst ég á húð­flúrs­meist­ar­ann Jón Páll (mynd) að mynda við­skipta­vin ber­an að of­an á miðri göt­unni. Já, ósköp venju­leg­ur þriðju­dags­morg­un í höf­uð­borg­inni.

Þessi finnski ferða­lang­ur var að skoða hvera­svæð­ið við Sel­tún í morg­un, á leið sinni að gos­inu í Fagra­dals­fjalli. En Reykja­nesskag­inn er yngsti hluti Ís­lands og á hon­um eru 5 eld­stöðva­kerfi. Krýsu­vík­ur­kerf­ið, þar sem hvera­svæð­ið í Sel­túni ligg­ur, er tal­ið það hættu­leg­asta vegna ná­lægð­ar sinn­ar við höf­uð­borg­ar­svæð­ið. Fagra­dals­fjall, vest­an við það, var tal­ið það mein­laus­asta - enda hef­ur ekki gos­ið þar í 6.000 ár þang­að til nú. Reykja­neseld­arn­ir (1210 til 1240) voru síð­ustu gos fyr­ir Geld­inga­dal­ina, þær ham­far­ir voru vest­ast á nes­inu, með­al ann­ars mynd­að­ist Eld­ey í þeirri 30 ára löngu gos­hrinu.

Þess­ar furðu­ver­ur á strönd­inni við Bala, neð­an við Hrafn­istu, vekja kátínu og undr­un. En út­vegs­bónd­inn eða lista­mað­ur­inn Jón Guð­munds­son sem á fiski­hjall­ann á Bala hef­ur ver­ið að hreinsa fjör­una og skap­að þess­ar fíg­úr­ur, sem flestall­ar virða sótt­varn­a­regl­ur Þórólfs og halda góðri tveggja metra fjar­lægð.