„Best ég tali mjög skýrt,“ sagði Joe Biden í sjónvarpinu á miðvikudaginn var. „Myndirnar af róstunum í þinghúsinu sýna ekki hina sönnu Ameríku. [Þær] túlka ekki hver við erum. Það sem við sjáum er lítill hópur öfgamanna, sem hafa helgað sig lögleysi.“
Það er nefnilega það. Jú, væntanlega má það til sanns vegar færa að þetta hafi verið lítill hópur og vel má vera að þetta fólk sé öfgamenn.
En svo horfir maður á viðtal eins og það sem birtist á vef Ríkisútvarpsins við einn innrásarmanna í þinghúsið. Thomas heitir hann, Baratti er eftirnafnið heyrist mér, og samkvæmt frásögn virðist hann vera einna fremstur í flokki þeirra sem réðust inn í þinghúsið og æddu þar um allt.
„Þeir“ mega ekki komast upp með „þetta“
En einhvern veginn virðist hann samt ekki tilheyra úrvalshópi öfgamanna, sem slafri í sig lögleysu með morgunkaffinu.
Nei, það sem virðist honum efst í huga er að einhverjir „þeir“ megi ekki komast upp með „þetta“ sem hann skýrir ekki nánar hvað er. Og allra verst er greinilega hvað honum sárnaði að það skyldi hafa verið hlegið að honum þegar hann tók þátt í göngu Trump-vinafélagsins að þinghúsinu.
„Þetta getur ekki gengið lengur,“ sagði Thomas eftir að hafa lýst því hvernig kona í hópi innrásarfólks varð fyrir skoti lögreglu þegar hún gerði tilraun til að brjótast inn um dyr inni í þinghúsinu og neitaði að fylgja fyrirmælum lögreglu og/eða öryggisvarða um að hafa sig á brott úr þinghúsinu.
Thomas benti svo að þinghúsinu: „Þetta er svo rangt, þeir eru ekki fulltrúar neinna, ekki Repúblikana, Demókrata, né óháðra, ekki neinna, og nú eru þeir farnir að drepa fólk.“
— Hverjir segirðu að drepi fólk? spyr fréttamaður.
„Það var fólk að filma okkur“
Thomas bandar þá hendi að þinghúsinu, orðalaus augnablik, en segir svo:
„Ja, þeir sem ... ég veit ekki ... lögreglan ... þingmenn og -konur ... þeim er skítsama ... ég meina, þeim finnst við vera brandari. Bótatékkinn [til að sporna gegn atvinnuleysi vegna kórónaveirunnar] upp á 2.000 dollara, hann var bara brandari fyrir þeim ... þú veist, það var fólk að filma okkur, hlæja að okkur þegar við marseruðum niður eftir götunni ... Í dómsmálaráðuneytinu var maður úti í glugga að hlæja að okkur og filma okkur ... og hér [við þinghúsið], þá fannst þeim þetta bara vera brandari þangað til við brutumst inn, og þá allt í einu voru dregnar fram byssurnar ... en ég meina, við erum nú á þeim punkti að það má ekki láta þetta viðgangast, við þurfum að gera eitthvað, fólk þarf að gera eitthvað, því þetta [og Thomas hélt uppi hendi sinni með litlum blóðbletti úr konunni sem féll] gæti væri verið þú og þitt barn.“
Á sínum tíma fékk Hillary Clinton bágt fyrir þegar hún sagði opinberlega í kosningabaráttunni 2016 að það mætti flokka helminginn af stuðningsmönnum Trumps sem „basket of deplorables“. Frjálsleg íslensk þýðing á því gæti verið „bretti af pakki“. Clinton skýrði mál sitt þannig að hún ætti við rasista, karlrembur, homma- og lesbíuhatara, útlendingahatara og múslimahatara, og „því miður er til þannig fólk, og hann hefur gefið því rödd [lifted them up]“.
Má ráðast á þinghús ef einhver hlær að þér?
Það var vitaskuld ótrúlega heimskulegt af Clinton að taka svona til orða. Og þeir „deplorables“ sem hún átti við hata ekkert allir einhverja. Hann Thomas Baratti bar ekki með sér að hata neinn, þótt ég viti auðvitað ekkert um það. Og það er að sjálfsögðu ekki nokkur einasta réttlæting fyrir árás á lýðræðislegar stofnanir, þótt einhver hlægi að þér eða horfi hæðnislega á þig.
Það má samt stundum hafa í huga að ástæður fyrir því að fólk ánetjast öfgum og fasisma er ekki alltaf hatur eða einhver fastmótuð pólitík. Stundum er það ekki flóknara en svo að maður heldur að einhverjir „þeir“ séu sífellt að hlæja að manni. Að því þarf líka að huga.
Athugasemdir