Í um áratug bjuggu Auður Styrkársdóttir, foreldrar hennar og systkini, við ógn og á stundum skelfingarástand á heimili sínu. Öskur, háreysti, lamið á dyr og byssum miðað á börn og fullorðna, allt þetta upplifði Auður. Uppspretta ógnarinnar var Helgi Styrkársson, bróðir Auðar, sem hélt heimilinu í heljargreipum áfengis- og eiturlyfjaneyslu sinnar á sjöunda og áttunda áratugnum. En Helgi sjálfur glímdi við ógnir og skelfingu, hið innra. Árum saman glímdi Helgi við vangreindan geðklofa sem olli honum og öllum sem að honum stóðu hörmulegum sársauka. Það var fyrst áratugum síðar sem það rann upp fyrir Auði að bróðir hennar var veikur maður en ekki bara fyllibytta og ræfill. „Það sem var að hrjá Helga bróður minn var ekki bara fyllerí og rugl heldur voru það veikindi.“

Á síðasta ári kom út bókin Helga saga eftir Auði Styrkársdóttur, fyrrverandi forstöðukonu Kvennasögusafns Íslands og núverandi pensjónista, eins og hún sjálf kýs að kalla …