Eftir tæpan mánuð mæta lögreglumenn á heimili í Álfheimum í Reykjavík. Þeir verða þangað mættir til þess að framfylgja dómi Héraðsdóms Reykjavíkur sem kveður svo á um að fimm ára gamall íslenskur drengur, Eyjólfur Elvuson, skuli fluttur til Noregs þar sem hann verður vistaður hjá ókunnugri norskri fósturfjölskyldu til átján ára aldurs. Á heimilinu býr einnig móðir Eyjólfs, Elva Christina, sem nú reynir að undirbúa sig undir það versta;  að fá ekki að sjá drenginn sinn aftur nema tvisvar sinnum á ári og það aðeins í tvo klukkutíma í senn næstu þrettán árin.

Stundin hefur fjallað ítarlega um málið frá því í lok júlí en þá steig móðir Elvu Christinu fram, Helena Brynjólfsdóttir, og sagðist hafa rænt barnabarninu sínu til þess að bjarga því. Hún hafði flutt ásamt tveimur dætrum sínum og barnabarni til Noregs árið 2013 og nú, þremur árum síðar, berst hún ásamt dóttur sinni fyrir því að fá að verja lífinu með barnabarninu sínu. En af hverju er þessi litla fallega fjölskylda komin í þessa stöðu? Af hverju vill norska barnaverndin fá hinn fimm ára gamla Eyjólf í sína vörslu?

Fimmtán ára og ófrísk

„Þegar ég er bara fimmtán ára gömul þá fer ég til læknis vegna kviðverkja,“ segir Elva Christina, móðir Eyjólfs, þegar hún sest niður með blaðamanni Stundarinnar til þess að rifja upp söguna frá byrjun og til dagsins í dag.

„Mér hafði verið illt í maganum í svolítið langan tíma og þegar ég loksins fer til læknis þá fæ ég fréttirnar. Ég er ófrísk. Fimmtán að verða sextán. Þetta var ekki beint það sem ég hafði ætlað mér í lífinu. Að verða mamma svona ung. Ég var í algjöru sjokki. Hringdi hágrátandi í mömmu sem fékk að sjálfsögðu áfall. Það fyrsta sem kom upp í huga minn var að fara í fóstureyðingu. Ég væri svo ung,“ segir Elva Christina.