Nafn: Lísa Ingadóttir.
Aldur: 29 ára.
Upprunaland: Víetnam.
Kom til Íslands árið 1990.
Starf: Blómaskreytir.

Hvernig væri líf okkar í dag ef þau hefður ekki flúið? Hvar væri ég ef við hefðum ekki fengið að koma til Íslands?“ spyr Lísa Ingadóttir, en hún var fjögurra ára þegar hún kom hingað til lands ásamt foreldrum sínum frá Víetnam. Fjölskylda hennar hafði búið við sára fátækt og mikla neyð í kjölfar Víetnamsstríðsins og sáu sér þann kost vænstan að flýja land. „Atvinnuleysi var gríðarlegt á eftirstríðsárunum og þeir sem ekkert áttu höfðu í raun engin tök á því að eignast neitt. Foreldrar mínir ákváðu því að flýja land, með mig einungis tveggja ára gamla. Þau fengu far með fiskibáti yfir til Hong Kong því þau höfðu heyrt að þar væri tekið á móti flóttafólki. Við bjuggum í flóttamannabúðum í alls tvö ár, eða þar til Rauði kross Íslands tók okkur að sér.“

Héldu hópinn í upphafi

Lísa segist einungis eiga nokkur minningarbrot frá tímanum í Hong Kong og hún man ekkert eftir ferðalaginu til Íslands. Hún man eftir að hafa farið í leikskóla hér á landi og hefur í raun aldrei haft það á tilfinningunni að hún tilheyri ekki íslensku samfélagi. „Ég var svo ung þegar við komum og þurfti því ekki að læra neitt upp á nýtt. Foreldrar mínir þurftu hins vegar að aðlagast samfélagi og læra tungumál sem var gjörólíkt því sem þau áttu að venjast,“ segir Lísa.

Ísland hefur alls tekið á móti 94 flóttamönnum frá Víetnam. Þeir fyrstu komu árið 1979, nokkrum árum eftir stríðslok. Fjölskylda Lísu var síðan í þrjátíu manna hópi sem kom árið 1990 en jafn stór hópur kom til landsins ári síðar. „Fólkið sem kom árin 1990 og 1991 kom flest frá sama sveitabænum,“ segir Lísa. „Þau þekktust því mörg hver áður en þau komu til Íslands. Fyrstu árin héldum við mikið hópinn og það var mikill samgangur á milli fjölskyldna. Við áttum það sameiginlegt að vera allt í einu komin í nýtt land þar sem við