Þessi færsla er meira en 8 ára gömul.
Ísland í tætlum
Sigmundur Davíð ætlar ekki að segja af sér - hefur ekki einu sinni íhugað það.
Eftirleiðis verður auðveldara fyrir okkur sem búum utan landsteinanna að útskýra af hverju jákvæðar fréttir frá Íslandi eru í 99% tilfella tilbúningur, eða misskilningur (og stundum bæði). Sigmundur Davíð hefur fært okkur sjálfan tímann að gjöf - og fyrir það ber að þakka.
Það sem hefur reynst mér erfiðast, hingað til, er að útskýra dýptina í samspili spillingar og blindrar leiðtogadýrkunar - og hvernig jafnvel óhæfasta fólk fær að hanga í embættum mun lengur en nokkurs staðar gæti tíðkast. Dæmin eru auðvitað mörg, en hafa sjaldnast verið jafn afgerandi og í máli Sigmundar.
Sigmundur hefur fært okkur landráðamönnum rothögg; Ísland kýlt niður í gólfið á 2 mínútum, hvar áður þurfti að hamast í fimmtán.
Þeir sem enn styðja Sigmund eiga vissulega sinn þátt í gjöfinni, ég geri ekki lítið úr því. Hollusta ykkar við siðvilling og raðlygara eru rúsínan í pylsuendanum. Rök í poka, hvar maður teygir sig ofan í sekkinn, dregur upp hvaða setningu sem er - hefur hana eftir á enskri tungu og hlær svo dátt að molbúahætti þeirra sem Ísland byggja.
Fyrir það ber að þakka.
En svo.
En svo, mitt í allri gleðinni - mitt í þakklætinu fyrir góða gjöf, örlar dálítið á samviskubiti. Jafnvel sorg.
Því Ísland er þrátt fyrir allt ágætt land, í réttu ljósi - og meirihluti íbúa er saklaus af þeirri blygðunarlausu aðdáun á siðleysi, sem sést hjá þeim er enn styðja ríkisstjórnina. Hvað er það annað en sorglegt, að meirihluti landsmanna skuli ár eftir ár þurfa lifa við ofríki hinna fáu? Ofríki peningavaldsins, sem aldrei fær nóg, sama hvað gefið er og látið af hendi?
Get ég látið það eftir mér að úthúða svona landi - öllu þessu saklausa fólki, sem ég veit innst inni að á það ekki skilið?
En svo átta ég mig á hve auðvelt þetta er, í raun og veru.
Ég get notað allt það efni sem Sigmundur Davíð hefur alið af sér - en ég mun nota það til að útskýra hvernig Ísland var. Hér áður fyrr.
Því meirihluti þjóðarinnar - þessi meirihluti sem ævinlega hefur þurft að þola ofríkið, mun að sjálfsögðu rísa upp; nú reynslunni ríkari.
Vitandi það í dag sem þau vissu ekki í gær - fyrir sólarupprás þarf að þola myrkur.
Nýtt Ísland verður ekki byggt....
.... fyrr en búið er að tæta hið gamla í öreindir.
Fleiri færslur frá höfundi
Síðasta þorskastríðið
Mér leiðast þau rök fyrir gagnsleysi Davíðs Oddssonar, að hann sé gamall. Ég hef þá kenningu að við ákveðinn aldur, fari fólk að feta sig eftir einum af tveim stígum. Annar þeirra liggur í átt að biturð, óþoli og þröngsýni – hinn færir fólki hamingju, þolinmæði og næstum ótakmarkaða víðsýni. Fyrir mína parta veit ég ekki vísara fólk og hollara...
Kjósendum að kenna
Stöku sinnum eftir hrun - ef hugrekkið var mikið þann daginn - átti ég til að segja almenning samsekan í þeim óförum sem dundu yfir Ísland, síðla árs 2008. Slíkar kenningar voru yfirleitt kaffærðar í fúkyrðaflaumi, enda vel þekkt um víða veröld að almenningur getur aðeins verið gerandi ef góður árangur næst - en að öðrum kosti erum við fórnarlömb....
Neyðarlög á skattaskjól
Forsætisráðherra er óviss um skattaskjól. Í fyrradag voru þau eðlilegt viðbragð ríkra, sem flýja vilja almúgakrónu - í dag einskonar óeðli sem best væri að banna - og hann myndi líklega banna - ef ekki væri fyrir jafnræðisreglu EES-samningsins. Ég er ekki sannfærður. Í ljósi þess fjölda fólks og fyrirtækja sem skjölin draga fram í dagsbirtuna (heimsmet?), að viðbættum...
Glottandi feðgar
Einhvern tíma í orrahríðinni sem á hefur gengið, varpaði snápur á Fréttablaðinu fram þeirri kenningu að fylgni væri milli fjármuna og hæfileika. Yfir þessu hneyksluðust margir, sem skiljanlegt er - enda tóm vitleysa. Þó - miðað við það sem við sjáum í kringum okkur - mætti færa kenninguna nokkuð nær veruleikanum, ef við aðskiljum ríkt fólk sem hefur unnið sig upp...
Athugasemdir