Sindri Geir Óskarsson sóknarprestur á Akureyri sagði á Twitter að Sólveig Anna sé "gerandi" og stuðningsfólk b-listans í Eflingu vera "költ". Sindri sagði þetta og bætti við að hann geti ekki hugsað sér að kjósa hana eftir frásagnir starfsfólks: "Ég trúi því Eflingarstarfsfólki sem hún réði inn og hefur opnað sig um sína upplifun undanfarna daga". Svona er umræðan á meðal frjálslynda fólksins á samfélagsmiðlum.

Sólveig Anna hefur frá því að hún varð formaður orðið að sitja undir stanslausum árásum frá andstæðingum sínum sem hafa kallað hana strengjabrúðu, lygara, klikkaða, vanstilla, galna og vitfirrta. Í gær ýjaði Helgi Hrafn Gunnarsson, fyrrverandi þingmaður Pírata, að því að Sólveig væri eins og Donald Trump, harðstjóri sem heimti virðingu og hlýðni. Björn Leví bætti um betur og sagði verkfall Eflingarfólks í borginni hafa staðið yfir lengur en þurfti: til að "þjóna öðrum tilgangi en kjörum láglaunafólks". Birni fannst engin ástæða til að styðja þessa yfirlýsingu með neinum rökum eða sönnunum. Allt má. Nýr starfsmaður á skrifstofu Eflingar, Gabríel Benjamín, sagði í grein á Vísi að barátta Sólveigar væri sýndarmennska, að hún væri sjálf ofbeldismanneskja, en starf hans sjálfs og fólksins á skrifstofunni hugsjónastarf. Það var eftir að annar skrifstofustarfsmaður, að þessu sinni hjá Bárunni verkalýðsfélagi, sakaði Sólveigu um að "deila og drottna". Á sama tíma hefur komið fram að formaður Bárunnar hafi gert tilraun til að safna liði gegn Sólveigu og senda út yfirlýsingu gegn henni í nafni skrifstofufólks stéttarfélaga innan ASÍ. Sami formaður er sagður sækjast eftir því að verða formaður Starfsgreinasambandsins þar sem Efling fer með stóran hluta atkvæða.

Gagnrýnendur Sólveigar tala líka minna um það ofbeldi sem hún sjálf hefur orðið að þola. Hún hefur sagt frá því að starfsmaður Eflingar hafa hótað því að beita hana ofbeldi á heimili sínu:

"Hótuninni fylgdi nákvæm útlistun á því hvernig hann hefði áður gert hótanir gegn meintum óvinum sínum að veruleika og útskýringar á því hvers vegna hann teldi að hann myndi aðeins hljóta skilorðsbundinn dóm yrði hann dæmdur vegna þess sem hann hugðist gera mér.“

Þá hafa meðlimir úr fjölskyldu Sólveigar hafa stigið fram til að verja hana. Þar á meðal er Eyþór Gunnarsson tónlistarmaður: "Ég hef þekkt Sólveigu Önnu síðan hún fæddist og ég veit að ofbeldi og einelti eru hugtök sem eru eins langt frá því að lýsa henni og hugsast getur. Hitt er annað mál að hún hefur bein í nefinu og stendur fast á sannfæringu sinni".

Eyþór segir aðförina það ljótasta sem hann hafi séð: "Að snúa ofbeldishugtakinu á þennan hátt upp í andhverfu sína er eitthvað það ljótasta sem ég hef orðið vitni að í pólitískum rógi."

Það er þess vegna sorglegt að sjá hvernig margir á hinni svokölluðu frjálslyndu miðju leyfa sér að vopnavæða orðræðu jafnréttisbaráttunnar með því að fullyrða og ýja að því að Sólveig sé "gerandi". Kona sem af mörgum er talin einn öflugasti verkalýðsleiðtogi landsins, kona sem hefur undanfarin ár legið undir stanslausum árásum frá hægrinu og ýmsum óvildarmönnum, og sem starfar í stéttarfélagi láglaunafólks og innflytjenda þar sem hún hefur unnið ötullega að hagsmunum sinna félagsmanna. Sólveig Anna er vissulega hörð í horn að taka og hefur þess vegna náð eftirtektarverðum árangri í baráttunni fyrir verkafólk — þrátt fyrir litla reynslu af verkalýðsbaráttu áður en hún og B-listinn sigruðu kosningarnar 2018.

Það er ekki óeðlilegt að átök skapist á rótgrónum vinnustað þar sem nýr formaður kemur inn með nýja hugmyndafræði og stefnu. Ekki má gleyma að kosningarnar árið 2018 voru þær fyrstu í sögu Eflingar og sigur hennar kom mörgum á skrifstofunni í opna skjöldu. Sjálfsagt hefur Sólveig Anna gert mistök á leiðinni en á hún það þá skilið að vera útmáluð sem ofbeldis manneskja og "gerandi" sem leggi fólk í einelti?

Stéttabarátta er stórpólitískt mál og það vita það allir sem vilja að innan ASÍ eru ekki allir á sama máli um hvernig heyja eigi baráttuna. Sólveig Anna kom inn með krafti og með nýjar hugmyndir um að endurvekja róttæka verkalýðsbaráttu. Hugmyndir sem fráfarandi formaður, Sigurður Bessason, var nær örugglega ekki hlynntur. Hvorki hann né Gylfi Arnbjörnsson, sem þá var enn formaður ASÍ, höfðu samband við Sólveigu Önnu eftir að hún var kjörin formaður. Það sýnir að Sólveig Anna varð formaður Eflingar í óþökk fráfarandi forystu hreyfingarinnar.

Fjölmiðlar hafa verið mjög áhugasamir um átökin á skrifstofunni undan farin ár. Það verður ekki rakið hérna hvernig fjármálastjóri félagsins, skrifstofustjóri, og bókari gerðu allt til að gera nýrri forystu lífið leitt og tefja aðkomu þeirra að uppbyggingunni. Þríeykið, nánasta samstarfsfólk fráfarandi formans, hótaði meðal annars málsókn sem aldrei varð að veruleika. Þá má nefna þátt Hörpu Ólafsdóttur, stjórnanda á skrifstofunni, sem sagði upp og réð sig í samninganefnd Reykjavíkurborgar — þar sem hún átti síðar eftir að beita sér af krafti gegn kröfum láglaunafólks. Þegar Tryggvi Marteinsson, kjarafulltrúinn sem Sólveig segir að hafi hótað sér ofbeldi, var að lokum rekinn úr starfi skrifaði hann á Facebook: "Í dag var ég rekinn frá Eflingu. 27 ára starf var virt að vettugi enda kommúnistar við stjórn. [..] Ég galt þess að vera Íslendingur og karlmaður".

Það væri of langt mál að rekja alla steinana sem lagðir hafa verið í götu Sólveigar Önnu og baráttu B-listans. En eftir allar þessar ásakanir um ofbeldi og einelti stendur lítið eftir nema fullyrðingar um að Sólveig hafi öskrað og "æpt svívirðingum, aðdróttunum og lygum að starfsfólki" eins og segir í grein Gabríels Benjamíns sem ég vísaði til hér fyrr ofan. Þegar við drögum frá allar ýkjurnar, gremjuna, hugmyndafræðilegu og pólitísku átökin, stendur lítið efir. Í það minnsta ekkert sem ætti að koma í veg fyrir að Sólveig Anna haldi áfram baráttunni ef félagsmenn kjósa svo.

Það mun þess vegna ekki koma á óvart að margt félagsfólk Eflingar muni frekar velja að greiða baráttukonunni Sólveigu atkvæði sitt og að hunsa aðdróttanir og upphrópanir andstæðinga hennar og starfsfólks skrifstofunnar. Starfsfólksins sem hefur alveg sjálft valið að setja sig upp á móti hagsmunum verkafólks í félaginu. Verkafólksins sem það á að vera að berjast fyrir. Sama hvort þeim líkar betur eða verr er það nefnilega þannig að Sólveig Anna og barátta B-listans er stærsta og mesta von margra um að á Íslandi muni að lokum renna upp tími efnahagslegs réttlætis þar sem láglauna- og jaðarsettfólk muni loksins njóta lágmarks virðingar í samfélaginu.