Þegar umræðan um búrkíníbannið stóð sem hæst gekk á samfélagsmiðlum mjög lýsandi GIF mynd af tveimur karlmönnum. Annar þeirra á augljóslega að vera frá Mið-Austurlöndum, með túrban á höfði og með mikið, dökkt skegg. Hinn á augljóslega að vera vestrænn, enda snöggklipptur, skegglaus og í pólóbol. (Halló staðalmyndir!) Á milli þeirra stendur kona og mennirnir tveir skiptast á að rífa hana úr svörtu niqab, svo eftir stendur bleikt bikiní, og að klæða hana aftur í niqab-ið. Konan sjálf virðist sjálf ekki hafa neina skoðun á málinu, enda stendur hún grafkyrr, með tómt augnaráð, á meðan karlarnir þrasa um klæðaburð hennar.
Myndin er lýsandi því hún sýnir vel sorglegan fáránleika samfélags þar sem konur hafa enn ekki fullkomið frelsi til athafna. Samfélags þar sem karlmenn ætla að hafa „vit“ fyrir konum með því segja þeim hvernig þær skuli klæða sig, farða sig, hegða sér, lifa. Búrkíníbannið var nefnilega af mörgum réttlætt með umhyggjurökum. Bannið átti í raun og veru að frelsa konur undan kúgun múslímskra karla sem neyða þær til að hylja líkama sína. En með því að banna konum að ganga í búrkum eða búrkíníum ertu orðinn nákvæmlega það sem þú ert að gagnrýna – þú ert yfirvald að segja konum hvernig þær eiga að klæðast. Hvernig þær eiga að lifa.
Og búrkíníbannið var aðeins toppurinn á ísjakanum.
Karlkyns þjálfarar á Íslandi reyna að segja barnshafandi konum hvenær sé eðlilegt að þær hætti að stunda íþróttir og hvenær líkamlegt ástand þeirra seti aðra leikmenn í „óeðlilega stöðu“. Karlkyns skólameistari í Reykjavík lýsti yfir vonbrigðum sínum með það hversu margar stúlkur noti munntóbak, en hann hafði alltaf staðið í þeirri trú að einungis piltar tækju í vörina. Karlkyns stjórnmálaskýrendur í Bandaríkjunum veltu því í alvöru fyrir sér hvort kona með lungnabólgu gæti orðið forseti og karlkyns fjölmiðlamaður, sem sjálfur hefur setið fyrir nakinn í auglýsingu, hefur enn og aftur gerst sekur um að skamma konur fyrir að birta af sér nektarmyndir. Og þetta var bara síðasta fréttavika.
Karlar munu halda áfram að reyna að hafa vit fyrir konum, en nú hafa margar konur hins vegar fengið nóg. Þær eru hættar að sitja þægar og þegjandi undir „varnarorðum“ umhyggjusamra karlmanna. Þær eru hættar að hlýða. Bannir þú mér að mæta í magabol í skólann, mæti ég í enn styttri bol í skólann á morgun og fæ vinkonur mínar til liðs við mig. Skammir þú mig fyrir að birta af mér nektarmynd, birti ég aðra á morgun og sendi þér fingurinn í leiðinni.
Uppreisn kvenna er svar við öllum þeim misvísandi skilaboðum sem þær hafa fengið alla ævi um hvernig þær „eigi“ að hegða sér:
Vertu kynþokkafull. Ekki vera of kynþokkafull. Sýndu hold. Ekki sýna svona mikið hold. Talaðu um kynlíf. Ekki vera svona mikil tepra. Ekki tala svona mikið um kynlíf, drusla. Málaðu þig. Ekki mála þig svona mikið. Líður þér illa? Þú ert svo föl. Kannski þú ættir að setja á þig smá kinnalit. FÖRÐUNARSLYS! Vertu töffari. Vertu „stráka-stelpa“. Þá öðlastu kannski smá virðingu. Hvað ertu að reyna? Þú verður aldrei ein af strákunum. Vertu frumleg. Ekki herma. Ekki vera svona öðruvísi. Vertu bara eins og allar hinar.
Það væri of mikil einföldun að afskrifa uppreisn ungra femínista sem athyglissýki og halda því fram að nekt þeirra eða ögrandi klæðaburður eigi fyrst og fremst að höfða til hins karllæga augnaráðs. Það getur raunverulega verið frelsandi að bera á sér geirvörturnar! Það er frelsandi að ganga fáklæddur niður Skólavörðustíg og gefa nauðgunarmenningunni fingurinn. Því klæðaburður kvenna, hvort sem það er búrkíní eða bikiní, réttlætir aldrei aðkast, áreitni eða ofbeldi annarra.
Femínismi ungra kvenna í dag snýst ekki síst um að sýna sig, vera óhræddar við að taka pláss, vera með læti og krefjast athygli. Vera þær sjálfar. Stelpur sem hafa frá barnsaldri verið kyngerðar, og fengið þau skilaboð að líkami þeirra sé ekki þeirra, heldur annarra til að horfa á, dæma, mynda og dreifa, hafa tekið málin í sínar hendur. Börn klámvæðingarinnar hafa endurheimt líkama sinn.
Athugasemdir