Við vorum saman í baði þegar mamma labbaði inn.
Sem betur fer var froða og fullt af plastöndum í baðinu svo við gátum naumlega falið það að við vorum ekki í neinum fötum og bæði með hendurnar á ósiðsamlegum stöðum.
„Sorrí, við erum bara aðeins að slaka á eftir tónleikana og það allt, nennirðu að tala við mig á morgun kannski?“
Mamma lokaði dyrunum og brosti stóru og mjög áhugaverðu brosi. Ég veit ekki hvort hún var smá vandræðaleg eða bara ánægð að það var hálfnakinn, hávaxinn maður með mér í baði en ekki bara ég og sturtuhausinn.
Endurnar svömluðu um í froðunni og rákust hver á aðra þegar við hreyfðum okkur hægt og rólega nær hvort öðru. Húðin var orðin stöm undan bleytunni og allar snertingar því frekar klunnalegar. „Er orðið stamt til á ensku?“ spurði ég og kom upp um það hversu annars hugar ég var. „Ömm, ég bara veit það ekki alveg, gætum kannski gúglað það eftir baðið!“ „Fyrirgefðu hvað ég er að eyðileggja allt með að tala, ég á mjög erfitt með að halda kjafti í kynlífi, ég held meira að segja að ég stundi kynlíf til að geta talað náið við einhvern frekar en eitthvað annað.“
Vatnið var orðið alveg kyrrt og endurnar flutu nánast hreyfingarlausar og fylgdust með eiganda sínum eyðileggja allar líkur á samförum. „Vinkona mín las bók sem heitir 5 Languages of Love, eða einhverju svona cheesy sjálfshjálparnafni, en allavega þá fjallar hún um það að við erum öll með eitthvert ákveðið tungumál sem við notum til að tjá ást. Eins og ég, ég hef svona bilaða þörf fyrir samskipti, þannig að ég er í rauninni alltaf bara að leita að einhverjum til að tala við af því þannig líður mér eins og ég sé elskuð.
„Mér finnast rökræður og rifrildi vera öryggi og ást.“
Svo tengist þetta víst allt uppeldi, vinkona mín var til dæmis alin upp á heimili þar sem var mikið fyllerí og ekki mikið öryggi en mamma hennar passaði samt alltaf að hafa tilbúinn mat fyrir hana á kvöldin og þær borðuðu saman, þannig að hennar ástartungumál felst í því að einhver gefi henni að borða, eða þú veist, gefi henni gjafir, það er ást fyrir henni. Og ég er alin upp á heimili þar sem það er alltaf talað við mig eins og fullorðna manneskju þannig að mér finnast rökræður og rifrildi vera öryggi og ást. Síðan er fullt fleira, til dæmis snerting, margir tengja við það ef þeir voru lítið snertir í æsku, eða þú veist, sjaldan knúsaðir og sváfu kannski ekki mikið upp í hjá foreldrum sínum eða eitthvað ... Hvað heldurðu að þitt sé?“
Ég rankaði við mér eftir einræðuna og brá að sjá að maðurinn var ekki lengur í baðinu. Hann hafði gert sér grein fyrir því að það gætu liðið margir klukkutímar þar til ég þagnaði svo hann hafði hljóðlaust skotið sér út um baðherbergisgluggann. Ég sat í nokkra stund í froðunni með öndunum og velti fyrir mér hvort að hans ástartungumál væri ef til vill snerting.
Ég náði að lokum að koma mér upp úr og vefja utan um mig handklæði, bar á mig smá kókosolíu og tók um hurðarhúninn. Hinum megin við hurðina stóð mamma mín með alveg nýtt bros sem gæti bæði verið af vorkunn eða bara hreinni væntumþykju. Ég vissi að hún hafði hlustað á allt en mér var alveg sama. Það gerðist hvort eð er ekki neitt.
Athugasemdir